Трансрэпрэсія

У галіне малекулярнай біялогіі трансрэпрэсія — гэта працэс, пры якім адзін бялок прыгнятае (г.зн. інгібіруе) актыўнасць другога бялку праз бялок-бялковае ўзаемадзеянне. Паколькі гэтая рэпрэсія адбываецца паміж двума рознымі малекуламі бялку (міжмалекулярна), яе называюць транс-актыўным працэсам.

Рэпрэсаваны бялок звычайна з’яўляецца фактарам транскрыпцыі, функцыя якога заключаецца ў павышэнні ўзроўню транскрыпцыі генаў. Такім чынам, канчатковым вынікам трансрэпрэсіі з’яўляецца паніжэнне ўзроўню транскрыпцыі генаў.

Прыкладам трансрэпрэсіі з’яўляецца здольнасць глюкакартыкоіднага рэцэптара інгібіраваць транскрыпцыйную стымулюючую актыўнасць фактараў транскрыпцыі AP-1 і NF-κB.^[1][2] Як і трансактывацыя, трансрэпрэсія з’яўляецца важным шляхам супрацьзапаленчага эфекту глюкакартыкоідаў.^[3][4] Было паказана, што іншыя ядзерныя рэцэптары, такія як LXR і PPAR, таксама могуць трансрэпрэсаваць актыўнасць іншых бялкоў.^[5]

Гл. таксама

• Селектыўны мадулятар глюкакартыкоідных рэцэптараў