Гроб Гасподні

Гроб Гасподні ці Святы Гроб (грэч. Αγιος Τάφος) — галоўная святыня хрысціянскага свету — пячора, магільня ў скале, куды, паводле Евангелля, паклалі Ісуса Хрыста і на трэці дзень ён ўваскрэс. Цяпер магільня — галоўны алтар Храма Гроба Гасподняга ў Іерусаліме.

«Жонкі-міраносіцы каля Гроба Гасподняга», фрэска фра Беата Анжэліка.

Паводле традыцыі, магільня знаходзілася за гарадской сцяной, на паўночным захадзе ад Іерусаліма, паблізу Галгофы. На пачатку IV ст. над ёю пабудавана Кувуклія Храма Гроба Гасподняга.

У пераносным сэнсе, асабліва ў крыніцах Сярэднявечча, Гроб Гасподні — уся Святая зямля (Палесціна), дзе знаходзіцца гэта святое для хрысціян месца.

Барацьба за вызваленне Святога Гроба

Асноўны артыкул: Крыжовыя паходы

З 637 года Палесціна была пад уладай мусульман. З часам ідэя заняцця Святой зямлі і Гроба Гасподняга распаўсюдзілася сярод заходніх хрысціян. На афіцыйным узроўні яна агучана 24 лістапада 1095 года ў Клермоне Папам Урбанам II, ён заклікаў да збройнага паходу на ўсход. Яго заклік спарадзіў першы крыжовы паход, падчас якога ў 1099 годзе мясціны са Святым Гробам заняты хрысціянамі. Аднак гэты вынік крыжовых паходаў быў часовым і абмежаваным, праз 88 гадоў, у 1187 годзе, Іерусалім страчаны хрысціянамі. І хоць крыжакі яшчэ вярталі сабе Святы горад на кароткі час, у верасні 1244 года яны страцілі яго канчаткова. З таго часу Палесціна была пад уладай мусульман да 1918 года, калі яе занялі англійскія войскі падчас Першай сусветнай вайны. З 1922 года англічане кіравалі тут на падставе мандата ад Лігі Нацый.