Тучынка

Тучынка, Тучынскае прадмесце — гістарычная мясцовасць Мінска ў паўночна-заходняй частцы горада, размешчаная з паўночнага боку Ракаўскага шляху. Прадмесце было знакаміта вялікай колькасцю цагельных заводаў, таму яго часта называлі Цагельняй^[1].

Тучынка (налева), 1941—1944 гг.

На паўднёвым захадзе ад Тучынкі месціцца Мядзведжына, на поўначы — Кальварыя, па паўночным усходзе — Татарская Слабада, на паўднёвым усходзе — Раманаўская Слабада^[2][3].

Гісторыя

Назва ўрочышча Тучынка сведчыла пра наяўнасць у гэтай мясцовасці значнай колькасці невялікіх азёраў і сажалак^[4].

У пачатку XX ст. Тучынка ўваходзіла ў пятую паліцэйскую частку горада. Праз прадмесце праходзіў Ракаўскі трак^[5].

У часе нямецкай акупацыі ў Тучынцы адбываліся масавыя расстрэлы яўрэяў.

Сучаснасць

У цяперашні час на тэрыторыі былой Тучынкі праходзіць Тучынскі завулак, які злучае вуліцы Кальварыйскую і Максіма Танка. Пра існаванне прадмесця нагадвае Тучынскі сквер.

У 2009 годзе Камісія па найменні і перайменаванні праспектаў, вуліц і іншых частак Мінска прыняла рашэнне па наданні безыменнаму скверу ў межах вуліц Харкаўскай — Берута — Верашчагіна — жылой забудовы назвы «Тучынскі»^[6].

Старыя адрасы

• Тучынка, 12. Цагельны завод Я. Л. Файна і З. Д. Шэкта. Гаспадары яго пачыналі саматужнікамі прадпрымальнікамі. У 1899 годзе аб’ядналіся для будаўніцтва цагельні побач з заводам Рубенчыка. Работы расцягнуліся на два гады.
• Тучынка, 37. Цагельны завод Ш. Я. Рубенчыка. Заснаваны ў 1901 годзе на базе саматужнай вытворчасці. Быў абсталяваны шаснаццацікамернай печчу Гофмана^[7].