Тыбецкі аўтаномны раён

Тыбецкі аўтаномны раён — аўтаномны раён на захадзе КНР.

Тыбецкі аўтаномны раён
བོད་རང་སྐྱོང་ལྗོངས་ Bod-rang-skyong-ljongs 西藏自治区, Xīzàng Zìzhìqū (Сіцзан Цзычжыцюй)
Краіна	Кітайская Народная Рэспубліка
Статус	Аўтаномны раён
Уваходзіць у	Кітай
Адміністрацыйны цэнтр	Лхаса
Дата ўтварэння	1965
Старшыня савета	Джампа Пунцог
Сакратар КПК	Ян Чуаньтан
ВУП (2004)	21,15 млрд юаняў  (31-й)
Насельніцтва (2004)	2,74 млн
Шчыльнасць	2,2 чал./км² (31-е месца)
Плошча	1 228 400 км² (2-е месца)
Часавы пояс	UTC+8
Код ISO 3166-2	CN-54
Афіцыйны сайт
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У КНР часам завецца проста Сіцзан («Тыбет»), хоць гістарычна Тыбет займаў вялікую тэрыторыю. Сталіца і найбуйнейшы горад - Лхаса (Ласа). Насельніцтва 2.740.000 чалавек (31-е месца сярод правінцый; даныя 2004 г.).

Геаграфія

Тыбецкі аўтаномны раён (Сіцзан) займае плошчу 1228400 км² (2-е месца сярод адміністрацыйна-тэрытарыяльных утварэнняў КНР) і размешчаны на Тыбецкім нагор’і, у самым высакагорным рэгіёне Зямлі. На поўдні ТАР знаходзяцца схілы Гімалайскі горнай сістэмы, а на мяжы з Непалам — гара Джамалунгма.

Тыбецкі аўтаномны раён мяжуе з кітайскімі правінцыямі Юньнань, Цынхай, Сычуань, Сіньцзян-Уйгурскім аўтаномным раёнам, Індыяй, Кашмірам, Непалам, Бутанам.

Транспарт

Транспарт доўгі час быў фактарам, які стрымлівае развіццё Тыбету, паколькі ТАР размешчаны на сугор’і, якое адрозніваюць складаныя геаграфічныя ўмовы для будаўніцтва аўтадарог, а таксама абмежаваныя тэхналагічныя і фінансавыя магчымасці. З 2012 года цэнтральны ўрад павялічвае капіталаўкладанні ў інфраструктурнае будаўніцтва, дзякуючы чаму вялікі прагрэс быў дасягнуты ў развіцці мясцовай транспартнай галіны. Агульная даўжыня чыгунак у Тыбеце да 2021 года дасягнула 954 кіламетраў. Адкрыта 130 авіяліній, а пасажырапаток тыбецкіх аэрапортаў перавысіў 5 млн чалавек па выніках 2020 года^[1].

Гл. таксама

• Тыбет

Зноскі

1. Тыбет у зоне доступу(недаступная спасылка)