Фаіна Міхайлаўна Кірылава

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Кірылава.

Фаіна Міхайлаўна Кірылава (29 верасня 1931, Зуеўка, Кіраўская вобласць, Расія — 29 верасня 2024^[5]) — беларускі вучоны ў галіне матэматычнай тэорыі аптымальнага кіравання. Доктар фізіка-матэматычных навук (1967). Прафесар (1972). Член-карэспандэнт НАН Беларусі (1996). Заслужаны дзеяч асветы В’етнама (СРВ) (2001). Заслужаны дзеяч навукі Рэспублікі Беларусь (2002). Лаўрэат прэміі Савета Міністраў СССР (1986) «за распрацоўку і ўкараненне шматмэтавых праграмных сродкаў у інжынерных разліках».

Фаіна Міхайлаўна Кірылава
Дата нараджэння	29 верасня 1931(1931-09-29)[1]
Месца нараджэння	Зуеўка, Зуеўскі раён[d], Горкаўскі край[d], РСФСР, СССР[1]
Дата смерці	29 верасня 2024(2024-09-29)[2] (93 гады)
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Род дзейнасці	матэматык
Навуковая сфера	матэматыка і тэорыя кіравання[d][1]
Месца працы	Уральскі політэхнічны інстытут імя С. М. Кірава[d] Інстытут матэматыкі НАН Беларусі[1]
Навуковая ступень	доктар фізіка-матэматычных навук[1] (1967)
Навуковае званне	прафесар[d] (1972)[1] член-карэспандэнт НАН Беларусі (1996)[1]
Альма-матар	Уральскі дзяржаўны ўніверсітэт імя А. М. Горкага[d] (1954)[1] МДУ
Навуковы кіраўнік	Мікалай Мікалаевіч Красоўскі[d][3]
Вядомыя вучні	Кацярына Косціна[d][4]
Прэміі	прэмія Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1995)
Узнагароды

Біяграфія

Скончыла Уральскі дзяржуніверсітэт (Свярдлоўск, 1954). У 1954—1962 — асістэнт, 1962—1967 — старшы навуковы супрацоўнік Уральскага політэхнічнага інстытута. У 1968—1969 — старшы навуковы супрацоўнік, з 1970 па 2008 — загадчыца лабараторыі (затым аддзела) тэорыі працэсаў кіравання Інстытута матэматыкі НАНБ. Адначасова з 1996 — старшыня рабочай групы IFAC па аптымальным кіраванні. Заснавальнік і кіраўнік Беларускай асацыяцыі кіравання і менеджменту (з 1994).

Навуковая дзейнасць

Навуковыя даследаванні ў галіне тэорыі аптымальнага кіравання. Атрымала фундаментальныя вынікі па тэорыі кіравальнасці сістэм з паслядзеяннем, па неабходных умовах аптымальнасці кіраванняў для дыскрэтных працэсаў кіравання, умовах аптымальнасці высокага парадку і адмысловых аптымальных кіраваннях. Распрацавала (сумесна з Р. Габасавым) асновы канструктыўнай тэорыі экстрэмальных задач, якія даюць эфектыўны выхад да вылічальных працэдур пабудовы рашэнняў для шырокага кола задач кіравання і аптымізацыі. Алгарытмы праграмна рэалізаваныя і з пачатку 1980-х выкарыстоўваюцца пры рашэнні прыкладных задач кіравання і аптымізацыі. Сумесна з Рафаілам Габасавым распрацаваны новы падыход да пабудовы аптымальных кіраванняў тыпу зваротнай сувязі і пазіцыйных рашэнняў задач аптымальнага назірання для сістэм ва ўмовах нявызначанасці, абгрунтаваныя алгарытмы функцыянавання аптымальных ідэнтыфікатараў, эстыматараў, рэгулятараў і стабілізатараў.

Бібліяграфія

Аўтар больш 350 навуковых прац, 14 манаграфій. Асноўныя працы:

• Качественная теория оптимальных процессов. М.: Наука, 1971 (совм. с Р. Габасовым).
• Особые оптимальные управления. М., Наука, 1973 (совм. с Р. Габасовым).
• Оптимизация линейных систем. Методы функционального анализа. Мн.: БГУ, 1973 (совм. с Р. Габасовым).
• Методы линейного программирования (в 3 частях). Мн.: БГУ, 1977—1980 (совм. с Р. Габасовым).
• Конструктивные методы оптимизации (в 5 частях). Мн.: Изд.-во «Унiверсiтэцкае», 1984—1998 (в соавт.).
• Optimal feedback control. London: Springer. 1995 (совм. с Р. Габасовым, С. В. Прищеповой)