Цэлій

Цэлій (лац.: Caelius) — адзін з сямі пагоркаў, на якіх паўстаў Старажытны Рым. Мае дзве вяршыні — уласна Цэлій і малы Цэлій (па-лацінску: Celiolus). Рымскі цар Тул Гастылій рассяліў на ім палонных лацінаў, якія атрымалі рымскае грамадзянства, і пабудаваў тут свой дом (VII стагоддзе да н.э.). Цэлій быў раёнам даходных дамоў, а пасля пажару 27 года забудаваны дамамі заможных рымлянаў.

Цэлій
італ.: Celio
Найвышэйшы пункт
Абсалютная вышыня	50 м
Размяшчэнне
41°53′01″ пн. ш. 12°29′42″ у. д.HGЯO
Медыяфайлы на Вікісховішчы