Шведска-нарвежская вайна

Шведска-нарвежская вайна — вайна Швецыі супраць Нарвегіі з мэтай прымусіць яе прызнаць шведска-дацкі дагавор ад 14 студзеня 1814 г. (гл. Кільскія мірныя дагаворы 1814). Ваенныя дзеянні пачаліся 28 ліпеня на моры і 30 ліпеня (па іншых даных — 26 ліпеня) на сушы уварваннем ў паўднёва-ўсходнюю Нарвегію шведскіх войскаў (45 тыс. чал.) На чале з Ж. Б. Бернадотам. Нарвежская армія (33 тыс. чал.) з баямі адышла за раку Глома. 14 жніўня было заключана перамір’е і Моская канвенцыя 1814, якое зафіксавала ўмовы прызнання Нарвегіяй уніі са Швецыяй; пацверджанне гэтага нарвежскім стортынгам (20 кастрычніка 1814) юрыдычна азначала заканчэнне вайны.

Шведска-нарвежская вайна
Дата	26 ліпеня—14 жніўня 1814
Месца	Нарвегія
Вынік	Перамога Швецыі
Праціўнікі
Швецыя  Нарвегія
Камандуючыя
кронпрынц Карл Юхан кароль Крысціян VIII
Сілы бакоў
47 000 19 000
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Літаратура

• Alin O. Bidrag till Mosskonventionens historia // Historisk Tidskrift. — Stockholm. 1897.
• Skeje J. Norges forsvars historie. — Oslo, 1953.
• Wikander J. G. Öfversikt öfver Sveriges krig under 1800-talet. — Stockh., 1916.
• Weibull J. Carl Johan och Norge 1810—1814. — Lund-Oslo, 1957.