Эвернія слівавая

Эвернія слівавая (Evernia prunastri) — від лішайнікаў роду Эвернія (Evernia).

Эвернія слівавая
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Грыбы Падцарства:  Вышэйшыя грыбы Аддзел:  Аскамікота Пададдзел:  Pezizomycotina Клас:  Lecanoromycetes Падклас:  Lecanoromycetidae Парадак:  Леканаральныя Сямейства:  Пармеліевыя Падсямейства:  Parmelioideae Род:  Эвернія Від:  Эвернія слівавая
Міжнародная навуковая назва
Evernia prunastri (L.) Ach.
Сінонімы
Borrera prunastri (L.) Sibth. & Sm., 1813 Lichen prunastri L., 1753basionym Lobaria prunastri (L.) Hoffm., 1796 Parmelia prunastri (L.) Ach., 1803 Physcia prunastri (L.) DC., 1805 Platysma prunastri (L.) Frege, 1812 Ramalina prunastri (L.) Chevall., 1826
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   190662 NCBI   87257 EOL   197053 MB   384976

Апісанне

Слаявіна мяккая кусцістая, можа дасягаць 10 см у даўжыню^[1]. Яна складаецца з зрослых унізе (на кары дрэва) густарослых, надзвычай разгалінаваных, падобных на рогі аленя, лопасцей. Колер слаявіны вар’іруе ад зялёнага да зелянява-белага ў сухое надвор’е — і ад цёмна-карычнева-зялёнага да жоўта-зялёнага, калі мокра. Структура слаявіны Evernia prunastri у сухое надвор’е даволі грубая, а пры наяўнасці вільгаці ў навакольным асяроддзі набывае эластычнасць. Гэты лішайнік мае вельмі выяўлены, але даволі складаны водар, які можа быць апісаны, як драўняны і злёгку салодкі. Асобнікі, якія растуць на хвоях, маюць відавочны пах шкіпінару, што ацэнена ў парфумерыі.

Галінка з сарэдыямі

Распаўсюджанне

Расце на ствале і галінах дубоў і некаторых іншых лісцяных і іглічных дрэў, у тым ліку на піхтах і хвоях, на мёртвай драўніне^[1]. Гэты лішайнік распаўсюджаны паўсюль у горных лясах умеранага клімату ў Паўночным паўшар’і, у тым ліку ў Францыі, Іспаніі, Партугаліі, краінах Цэнтральнай Еўропы і Паўночнай Амерыкі.

На тэрыторыі Беларусі сустракаецца паўсюдна^[1].

Выкарыстанне

Экстракт (рэзіноід) Evernia prunastri выкарыстоўваецца ў сучаснай парфумернай прамысловасці для фіксацыі водараў. У 2010 годзе Міжнародная асацыяцыя па араматычных рэчывах (IFRA) увяла абмежаванні на выкарыстанне натуральнага дубовага моху з-за алергенных уласцівасцей яго кампанентаў — атранорын і хлоратранорын^[2]. Камерцыйны збор расліны вядзецца ў краінах Паўднёвай і Цэнтральнай Еўропы. Сабраны ўраджай экспартуецца ў Францыю, дзе перапрацоўваецца.

Утрымлівае эверніевую і ўснінавую кіслоты^[1].

Зноскі

1. Эверния сливовая // Лекарственные растения и их применение. — 5-е, перераб. и. доп.. — Мн.: «Наука и техника», 1974. — С. 54-55. — 592 с. — 120 000 экз.
2. Эверния сливовая и её ароматический профиль (нявызн.). everniya.ru. Праверана 17 верасня 2025.