Эмануіл Рыгоравіч Іофэ

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Іофэ.

Эмануіл Рыгоравіч (Гіршэвіч) Іофэ (нар. 20 сакавіка 1939(1939-03-20), Беразіно, Магілёўская вобласць) — беларускі гісторык, сацыёлаг і палітолаг. Доктар гістарычных навук (1993).

Эмануіл Рыгоравіч Іофэ
Дата нараджэння	20 сакавіка 1939(1939-03-20) (86 гадоў)
Месца нараджэння	Беразіно, Бярэзінскі раён, Магілёўская вобласць, Беларуская ССР, СССР
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Род дзейнасці	гісторык, сацыёлаг, палітолаг, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	гісторыя[1], сацыялогія[1], паліталогія[1], гістарыяграфія, гісторыя яўрэяў Беларусі і Халакост у Беларусі
Месца працы	БДПУ
Навуковая ступень	доктар гістарычных навук (красавік 1993)
Навуковае званне	прафесар прафесар[d]
Альма-матар	гістарычны факультэт БДУ (1961)
Навуковы кіраўнік	Зіновій Юльевіч Капыскі
Член у	Беларускі саюз журналістаў Беларуская асацыяцыя палітычных навук
Узнагароды

Біяграфія

Скончыў гістарычны факультэт БДУ (1961), завочную аспірантуру пры Інстытуце гісторыі АН БССР па спецыяльнасці «Гісторыя СССР».

Навуковая дзейнасць

Сфера навуковых інтарэсаў — гісторыя і гісторыяграфія Беларусі, гісторыя культуры, знакамітыя ўраджэнцы Беларусі, гісторыя і культура яўрэяў Беларусі.

У 1975 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю «В. И. Пичета как историк социально-экономического развития Белоруссии в эпоху феодализма (XV - первая половина XVII века) (нявызн.).»

У 1993 годзе абараніў доктарскую дысертацыю на тэму «Советская историография социально-экономического развития белорусской деревни середины XVII — первой половины XIX века».

Унёс істотны ўклад у беларускую гістарыяграфію, даследаванне гісторыі яўрэяў Беларусі, вывучыў і апісаў шэраг малавядомых аспектаў Вялікай Айчыннай вайны, а таксама правёў аналіз жыцця і дзейнасці шэрагу кіраўнікоў БССР. Вядомы таксама як актыўны папулярызатар гістарычных ведаў, педагог і грамадскі дзеяч.

Адзін з вядучых спецыялістаў па гісторыі Халакоста ў Беларусі.