Яраслаў Юр’евіч Забароўскі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Забароўскі.

Яраслаў Юр’евіч Забароўскі (8 жніўня 1939, Львоў — 26 студзеня 2021 Івана-Франкоўск, Украіна) — украінскі гісторык, спецыяліст па гісторыі старажытнага Рыма і гісторыі хрысціянскай царквы ў старажытны перыяд і сярэднія вякі, загадчык кафедры гісторыі старажытнага свету і сярэдніх вякоў (1992—1999) гістарычнага факультэта Прыкарпацкага ўніверсітэта імя Васіля Стэфаніка (Івана-Франкоўск). Прарэктар па выхаваўчай рабоце Івана-Франкоўскай духоўнай семінарыі імя свяшчэннамучаніка Іасафата 1990—1991 гг.

Яраслаў Юр’евіч Забароўскі
Ярослав Юрійович Заборовський
Дата нараджэння	8 жніўня 1939(1939-08-08)
Месца нараджэння	Львоў, Другая Рэч Паспалітая
Дата смерці	21 студзеня 2021(2021-01-21) (81 год)
Месца смерці	Івана-Франкоўск
Грамадзянства	СССР → Украіна
Навуковая сфера	гісторыі
Месца працы	Прыкарпацкі універсітэт
Навуковае званне	прафесар
Альма-матар	Львоўскага ун-та
Навуковы кіраўнік	Прафесар Іван Вейцкіўскі
Вядомы як	спецыяліст па гісторыі Старажытнага Рыма
Партыя	КПСС
Узнагароды	Медаль «Ветэран працы».Медаль Макаранкі

Біяграфія

Нарадзіўся 8 жніўня 1939 г. у Львове, Польшча (цяпер Украіна). Бацька Забароўскі Юрый Васільевіч, маці Саларыў Ганна Тэадараўна. Падчас хрышчэння атрымаў падвойнае імя Мар’ян-Яраслаў. У 1944 годзе пасля вяртання са ссылкі трагічна загінуў бацька Юрыя.^[1]

Скончыў школу ў 1956 годзе і здаў усе выпускныя экзамены на 5 («добра»). У тым жа годзе паступіў на гістарычны факультэт Нацыянальнага ўніверсітэта імя Івана Франко. Навуковы кіраўнік Іван Вейцкіўскі, дыпломная работа «Гісторыя рэспубліканскага Рыма».^[1]

У 1967 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму: «Спробы вырашэння аграрнага крызісу канца 130-х гадоў да нашай эры ў рэспубліканскім Рыме» — абаронены ў Ленінградскім універсітэце імя А. О. Жданава.^[1]

Актыўна ўдзельнічаў у выхадзе з падполля УГКЦ, стаў першым прарэктарам па выхаваўчай працы Івана-Франкоўскай духоўнай семінарыі святога Ягафата.^[1]

Загадчык кафедры «Гісторыі старажытнага свету і сярэдніх вякоў» ПНУ імя В. Стэфаніка 1992—1999 гг.^[1]

У 1999 годзе выйшаў на пенсію, навуковую працу не спыняў, памёр 26 студзеня 2021 года ў горадзе Івана-Франкоўску.^[2]

Вібрані працы

• «Спробы вырашэння аграрнага крызісу канца 130-х гадоў да н.э. у рэспубліканскім Рыме» 1967 г. Ленінград
• Нарысы гісторыі аграрных адносін у Рымскай рэспубліцы. Львоў 1985 г.^[3]

Узнагароды

• Медаль «Ветэран працы», 1989 г
• Падзякай Міністэрства народнай адукацыі Украінскай ССР
• Медаль «Макарэнка» Міністэрства народнай асветы УССР, 1990 г
• Ганаровы знак у гонар 2000-годдзя з дня нараджэння старшыні Івана-Франкоўскай абласной дзяржаўнай адміністрацыі ў 2000 г.
• лаўрэат гранта ACLS (1999) Фонду Дэйла Карнегі (Дзярждэпартамент ЗША)