Pink Floyd

Pink Floyd — англійскі прагрэсіў-рок-гурт. Знакаміты філасофскімі тэкстамі песень, акустычнымі эксперыментамі, інавацыямі ў афармленні альбомаў і грандыёзнымі шоу. З'яўляецца адным з самых уплывовых і самых паспяховых гуртоў у гісторыі рок-музыкі. У 1996 годзе гурт быў уведзены ў залу славы рок-н-рола.

Pink Floyd
«Pink Floyd» выконваюць «Dark Side of the Moon» у Эрлз-Корт 18 мая 1973 года.
Асноўная інфармацыя
Жанры	прагрэсіўны рок[1], псіхадэлічны рок[1], арт-рок, спэйс-рок, блюз-рок, эксперыментальны рок[d][2], эйсід-рок[d][2] і прота-прог[d][2]
Гады	1965-1996 2005-2015
Краіна	Англія
Горад	Лондан
Адкуль	Лондан
Мовы песень	англійская
Лэйблы	Tower Records[d][1], Harvest[d][1], Capitol Records[1], Columbia Records[1], EMI[1], Parlophone[1], Columbia Graphophone Co. Ltd.[d], Sony Music Entertainment і Warner Music Group
Кіраўнік	Steve O'Rourke[d][3]
Склад	Syd Barrett[d][1] Дэвід Гілмар[1] Nick Mason[d][1] Roger Waters[d][1] Richard Wright[d][1] Bob Klose[d][1] Richard Wright[d]
Былыя ўдзельнікі	Сід Барэт † Нік Мэйсан Роджэр Уотэрс Рычард Райт † Дэвід Гілмар Боб Клоўз
pinkfloyd.com (англ.)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гісторыя

Гурт быў заснаваны ў 1965 годзе аднакурснікамі архітэктурнага факультэта лонданскага Політэхнікума Рыджэнт Стрыт Рычардам Райтам (клавішы, вакал), Роджэрам Уотэрсам (бас-гітара, вакал) і Нікам Мэйсанам (ударныя), а таксама іх сябрам з Кембрыджа Сідам Барэтам (вакал, гітара). Пад лідарствам Барэта гурт стаў вядомым у андэграўдным Лондане ў другой палове 60-х. Папулярнымі сталі сінглы «Arnold Layne» і «See Emily Play», поспеху дасягнуў і дэбютны альбом — «The Piper at the Gates of Dawn» (1967). У канцы 1967 года да чацвёркі далучыўся гітарыст і вакаліст Дэвід Гілмар, які праз некаторы час замяніў Сіда Барэта, які з-за праблем са здароўем пакінуў гурт. Менавіта ў такім складзе — Уотэрс, Райт, Гілмар, Мэйсан — гурт прыйшоў да сусветнага прызнання і камерцыйнага поспеху.

Пасля сыходу Барэта лідарскія пазіцыі ў гурце перайшлі да басіста Уотэрса, які з кожным дыскам замацоўваў сваё лідарства. У 1979 годзе з гурта сыходзіць Райт, а ў 1985 — Уотэрс, але Гілмар і Мейсан працягваюць працу. Праз некаторы час да іх вяртаецца і Райт, і ў такім складзе Pink Floyd запісваюць яшчэ два дыскі. У 1994 годзе гурт дае апошні тур, пасля чаго негалосна распадаецца. Аб'яднанне гурта ў класічным складзе адбылося ў 2005 годзе дзеля выступлення на канцэрце «Live 8».

У кастрычніку 2014 года выдаецца альбом «The Endless River».

14 жніўня 2015 года Дэвід Гілмар абвяшчае пра канчатковы распад гурта.^[4]

8 красавіка 2022 года гурт выпускае сінгл «Hey, Hey, Rise Up!  (англ.)» у падтрымку ўкраінскага народа. У запісе выкарыстаны вакал украінскага музыканта Андрэя Хлывнюка  (укр.)^[5].

Дыскаграфія

Асноўны артыкул: Дыскаграфія Pink Floyd

• «The Piper at the Gates of Dawn» (1967)
• «A Saucerful of Secrets» (1968)
• «More» (1969)
• «Ummagumma» (1969)
• «Atom Heart Mother» (1970)
• «Meddle» (1971)
• «Obscured by Clouds» (1972)
• «The Dark Side of the Moon» (1973)
• «Wish You Were Here» (1975)
• «Animals» (1977)
• «The Wall» (1979)
• «The Final Cut» (1983)
• «A Momentary Lapse of Reason» (1987)
• «The Division Bell» (1994)
• «The Endless River» (2014)

Былыя ўдзельнікі

• Сід Барэт — гітара, вакал
• Роджэр Уотэрс — бас-гітара, вакал
• Рычард Райт — клавішы, вакал
• Нік Мэйсан — ударныя, вакал
• Дэвід Гілмар — гітара, вакал
• Боб Клоўз — гітара

Зноскі

1. Mabbett A. Pink Floyd: The Music and the Mystery / пад рэд. C. Charlesworth — London: (untranslated), 2010. — 168 с.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q15136093'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q84'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q25766745'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19869282'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5106136'></a>
2. Google Books — 2005.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q206033'></a>
3. Steve O'Rourke / C. Evans — London: 2003. — ed. size: 622719 — ISSN 0307-1235; 1477-3805

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q61959516'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q84'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q192621'></a>
4. David Gilmour: Pink Floyd is actually finished
5. independent.co.uk