Племянныя герцагствы
From Wikipedia, the free encyclopedia
«Племянныя герцагствы» (ням.: Stammesherzogtum) — традыцыйная назва для групы некалькіх найбуйнейшых княстваў, якія ўтварыліся ў складзе Усходне-Франкскага каралеўства (Германіі) у IX—X стагоддзях на аснове тэрыторый, якія раней займалі розныя плямёны германцаў. Гэтыя княствы паступова дамагліся значнага ўзроўню незалежнасці ад каралёў Германіі і на працягу некалькіх стагоддзяў пасля падзення Каралінгаў адыгрывалі ролю базавых дзяржаўных утварэнняў «Свяшчэннай Рымскай імперыі». Развіццё феадалізму і сепаратысцкіх тэндэнцый у Германіі прывялі ў XII стагоддзі да распаду герцагстваў. Тым не менш традыцыя вылучэння некалькіх найбуйнейшых «племянных» рэгіёнаў захавалася і пазней знайшла сваё адлюстраванне ў сістэме курфюрстваў і імперскіх акруг.
Звычайна вылучаюць наступныя пяць племянных герцагстваў: