Сицилианска защита

From Wikipedia, the free encyclopedia

Сицилианска защита
Remove ads

Сицилиа́нска защи́та е полуоткрит дебют в шахмата, който започва с ходовете
1. e2-e4 c7-c5.[1] Името е образувано от областта Сицилия.

Вижте пояснителната страница за други значения на Сицилианска защита.

Тази статия използва алгебрична нотация за описване на шахматните ходове.
abcdefgh
8
Thumb
черен топ на бяло поле a8
черен кон на черно поле b8
черен офицер на бяло поле c8
черна дама на черно поле d8
черен цар на бяло поле e8
черен офицер на черно поле f8
черен кон на бяло поле g8
черен топ на черно поле h8
черна пешка на черно поле a7
черна пешка на бяло поле b7
черна пешка на бяло поле d7
черна пешка на черно поле e7
черна пешка на бяло поле f7
черна пешка на черно поле g7
черна пешка на бяло поле h7
черна пешка на черно поле c5
бяла пешка на бяло поле e4
бяла пешка на бяло поле a2
бяла пешка на черно поле b2
бяла пешка на бяло поле c2
бяла пешка на черно поле d2
бяла пешка на черно поле f2
бяла пешка на бяло поле g2
бяла пешка на черно поле h2
бял топ на черно поле a1
бял кон на бяло поле b1
бял офицер на черно поле c1
бяла дама на бяло поле d1
бял цар на черно поле e1
бял офицер на бяло поле f1
бял кон на черно поле g1
бял топ на бяло поле h1
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Сицилианска защита

Ходът 1...c5 е най-популярният отговор сред майсторите на първия ход на белите 1.e4. Подобно на 1...e5, ходът контролира полето d4 в центъра, но веднага нарушава симетрията, което често води до динамични и остри позиции. Приблизително 25 % от партиите между майсторите започват със сицилианската схема, а от над 800 000 партии в базата данни, започващи с 1.e4 c5, белите постигат само 52 % срещу сицилианската схема, в сравнение с 55 % сред всички партии.[2] Въпреки това, това се възприема като донякъде рисковано, с относително нисък процент на ремита.

Най-честото продължение е белите да развият царския кон с 2.Кf3, а черните обикновено отговарят с 2...Кc6, 2...d6 или 2...e6. Линията най-често продължава с 3.d4 cxd4 4.Кxd4 Кf6 5.Кc3, което води до обширно анализираната Отворена сицилианска защита, която включва вариантите Найдорф, Дракон и Шевенингенски, както и много други. Белите обикновено планират атака на царския фланг, често включваща ранно f4 или f3 и рокада на дамския фланг, докато черните контраатакуват на дамския фланг. Белите могат да играят и 2.Кc3, обикновено възнамерявайки d3 вместо d4, известно като Затворена сицилианска защита, или 2.c3, целяща да подкрепи по-късно d4, известно като вариант Алапин, или 2.d4, предлагаща Гамбит Смит–Мора (2.d4 cxd4 3.c3).

Отворена сицилианска защита
abcdefgh
8
Thumb
черен топ на бяло поле a8
черен кон на черно поле b8
черен офицер на бяло поле c8
черна дама на черно поле d8
черен цар на бяло поле e8
черен офицер на черно поле f8
черен топ на черно поле h8
черна пешка на черно поле a7
черна пешка на бяло поле b7
черна пешка на черно поле e7
черна пешка на бяло поле f7
черна пешка на черно поле g7
черна пешка на бяло поле h7
черна пешка на черно поле d6
черен кон на черно поле f6
бял кон на черно поле d4
бяла пешка на бяло поле e4
бял кон на черно поле c3
бяла пешка на бяло поле a2
бяла пешка на черно поле b2
бяла пешка на бяло поле c2
бяла пешка на черно поле f2
бяла пешка на бяло поле g2
бяла пешка на черно поле h2
бял топ на черно поле a1
бял офицер на черно поле c1
бяла дама на бяло поле d1
бял цар на черно поле e1
бял офицер на бяло поле f1
бял топ на бяло поле h1
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
1.e4 c5 2.Кf3 d6 3.d4 c:d4 4.К:d4 Кf6 5.Кc3
Remove ads

История

Първата засвидетелствана употреба на термина „Сицилианска защита“ (СЗ) като шахматен дебют е в трактата на испанеца Луис Рамирес де Лусена (XVI век). Тя е последвана от тази в по-късните ръкописи на италианските шахматисти Джулио Полерио (1594 г.), Алесандро Салвио (1604), Пиетро Карера (ок. 1617) и Джоакино Греко (1623), а по-късно и Конте Карло Франческо Коцио (ок. 1740).[3][4] Великият френски играч и теоретик Франсоа-Андре Филидор е изразил мнението си за СЗ през 1777 г.: „Този ​​начин на започване на играта ... е абсолютно дефанзивен и далеч не е най-добрият ... но е много добър, за да изпробвате силата на противник, с чиито умения не сте запознати.“[5]

През 1842 г. Карл Яниш публикува своя анализ на дебюта. През XIX век този дебют е смятан за неблагоприятен за черните. Впоследствие почти всички световни шампиони (с изключение на В. Щайниц) се връщат към този дебют и правят значителен принос за развитието на теорията. Сицилианската защита е изключително популярна през втората половина на ХХ век и е била широко играна и анализирана от много гросмайстори, като световните шампиони Михаил Тал, Роберт Фишер и Гари Каспаров.

Remove ads

Основни идеи

Дебютът е основан на идеята за създаване на асиметрични позиции. Много варианти включват рокади от противоположни страни, което води до остра тактическа борба. Най-често, за да противодействат на инициативата на белите на царския фланг, черните се стремят да развият инициативата на дамския фланг или да подготвят контраатака в центъра.

Чрез придвижването на пешката c7-с5 черните установяват контрол над полето d4 и започват борбата за центъра на дъската. В това отношение ходът наподобява 1…e5, следващият най-често срещан отговор на 1.e4. За разлика от 1...e5 обаче, 1...c5 нарушава симетрията на позицията, което силно влияе върху бъдещите действия и на двамата играчи. Белите, след като са местили пешка на царски фланг, са склонни да задържат инициативата от тази страна на дъската. Ходът 1...c5 обаче прави малко за развитието на черните, за разлика от ходове като 1...e5, 1...g6 или 1...Кc6, които или развиват лека фигура, или се подготвят за това. В много варианти на сицилианската игра черните правят редица допълнителни ходове с пешка в дебюта (например ...d6, ...e6, ...a6 и ...b5). Следователно, белите често получават значителна преднина в развитието и опасни шансове за атака.

Междувременно, придвижването на пешка на царския фланг дава на черните пространствено предимство там и осигурява основа за бъдещи операции на този фланг. Често пешката c5 на черните се разменя за пешка d4 на белите в ранните етапи на играта, което дава на черните централно пешечно мнозинство. Размяната на пешки също така отваря линията c за черните, които могат да поставят топ или дама на тази линия, за да подпомогнат контраиграта на дамския фланг. В много варианти белите правят рокада на дамския фланг, за да използват шансовете за атака на царския фланг, с цената на преместване на царя си на фланга, където черните имат пространствено предимство.

Remove ads

Варианти

Сицилианската защита има различни варианти, които общо могат да се разделят на три групи.[6]

Отворени

Много системи могат да се получат чрез пререждане на ходовете (например, атака Созин или атака Раузер).

Затворени

  • 2. Кb1-c3 — затворен вариант (Чигоринска система).
    • 2. …e7-e6 3. g2-g3 d7-d5 — вариант Корчной.
    • 2. …Кb8-c6
      • 3. g2-g3 g7-g6 4. Оf1-g2 Оf8-g7 5. d2-d3
        • 5. …e7-e6 6. Оc1-e3 Кc6-d4 7. Кс3-e2 — вариант Смислов.
        • 5. …d7-d6
          • 6. Кg1-e2 e7-e5
          • 6. f2-f4 e7-e5
          • 6. Оc1-e3
      • 3. f2-f4 — атака Гран-при.
        • 3. …g7-g6 4. Кg1-f3 Оf8-g7 5. Оf1-c4 e7-e6 6. f4-f5 — вариант Шофман.

Други

Remove ads

Вижте също

Източници

Бележки

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads