hed

hed /ˈheːt/ hollek gourel

- Talvoudus ha plijus-tre eo ar pennad a ra meneg eus ar gourenoù e Pleiben ha, setu perak, eo bet falvezet ganin hel lakaat amañ war e hed, petra bennak ma vo kavet hirik-mat marteze : ... — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 33.)
- « [...]. Du-mañ ez eus ur peul koad peñse, kalet evel houarn, ur metrad hed, ha tost da deir rahouenn lec'hed. [...]. » — (Youenn Drezen, An dour en-dro d'an inizi, Al Liamm, 1972, p. 14.)

Pegeid a zo etre an tommder hag ar yenïon (yenijen) ? — Hed ur c'hi : ur c'hi a vez tomm e revr ha yen e fri. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 334.)