Koolen–De Vriesov sindrom

Koolen–De Vriesov sindrom (KdVS), znan i kao sindrom mikrodelecije 17q21.31, je rijedak genetički poremećaj izazvan delecijom segmenta hromosoma 17 od šest gena. Ovaj delecijski sindrom otkrile su nezavisno tri različite istraživačke grupe, 2006.^{[1][2][3][4][5][6][7][8][9]}

Koolen–De Vriesov sindrom (Sindrom mikrodelecije 17q21.31)
Klasifikacija i vanjski resursi
OMIM	610443
GeneReviews	17q21.31 mikrodelecijski sindrom

Ispoljavanje

Simptomi povezani sa ovim sindromom su različiti, ali uobičajene karakteristike uključuju: niska porođajna težina, nizak tonus mišića novorođenih, loše hranjenje u dojenačkoj dobi čest potrebno hranjenje u sondi, tokom određenog perioda) i genetički poremećaj zvani oromotorna dispraksija, zajedno sa umjerenim kašnjenjem u razvoju i poteškoće u učenju, ali prijatno ponašanje. Ostale klinički važne karakteristike uključuju epilepsiju, srčane greške defekt pretkomorske komorske pregrade) i bubrežne/urološke anomalije. Srebrenasta depigmentacija pramenova kose zabilježena je kod nekoliko pacijenata. S godinama dolazi do očiglednog ogrubljavanja crta lica.

U 2006., tri nezavisne grupe istovremeno su prijavile mikrodeleciju 17q21.3, pri čemu je svaka grupa prijavila nekoliko pacijenata, a sada je prepoznato kao jedan od najčešćih recidiva sindroma mikrodelecije.^[1][2][3] U 2007. opisan je pacijent sa malom duplikacijom u istom segmentu DNK.^[10] Na osnovu pregleda kliničkih karakteristika sindroma kod 22 osobe s mikrodelecijom 17q21,31, procjenjuje da je poremećaj prisutan kod 1/16.000 ljudi.^[5]

Genetika

Ponavljajuća delecija iznosi između 500 i 650 kilobaza (Kb) i obuhvata najmanje šest gena, među kojima je protein tau povezan s mikrotubulama (MAPT). Pregledom pet pacijenata, utvrđeno je da roditeljski hromosom iz kojeg potiče delecija nosi uobičajenih 900 kb hromodomskih inverzijskih polimorfizama.^[5] Orijentacija niskih kopija se ponavlja uz bok deletiranog segmenta, što sugerira da inverzija u roditeljskom hromosomu utiče na deleciju u hromosomu djeteta putem mehanizma nealelne homologne rekombinacije (NAHR).

Pogođeni geni

Delecijom koja uzrokuje ovu bolest može se ukloniti do šest različitih gena. Oni uključuju:

• Nekarakterizirani protein C17orf69 (poznat i kao FLJ25168).
• Protein SPPL2c, navodna intramembranska proteaza, član presenilinskih homologa, SPP/SPPL-proteaza
• Receptor hormona koji oslobađa kortikotropin 1 (CRHR1, poznat i kao CRF-R, CRF1)
• Tau protein povezan sa mikrotubulama (MAPT)
• Neokarakterizirani protein KIAA1267 (poznat i kao DKFZP727C091, KANSL1)

Dijagnoza

Dijagnoza se uspostavlja analizom mikrorezova hromosoma. Simptomi Koolen–de Vreisovog sindroma mogu biti vrlo varijabilni i ne postoji jedan pouzdan klinički znak za uspostavljanje dijagnoze.^[11]

Liječenje

Tretmani se usredsređuju na simptome kod svakog pcijenta i mogu uključivati: ranu fizioterapiju za probleme sa hranjenjem i motorikom, fizioterapiju za jačanje mišića, logopedsku terapiju, znakovni jezik, alternativne ili augmentativne komunikacijske uređaje, specijalno obrazovanje, rutinski antiepilepsijski lijekovi, ortopedska briga za skoliozu, iščašenje kuka i položajne deformacije stopala, liječenje srčanih, bubrežnih, uroloških bolesti i druga medicinska pitanja i operacija za kriptorhizam ako jeprisutan.

Historija

Sindrom je dobio ime po holandskim genetičarima Davidu A. Koolenu i Bertu B. A. de Vriesu, koji su pomogli otkriti sindrom 2006. godine.^[3]