cognatus

Llatí

• Pronúncia⁽ⁱ⁾: /kɔˈŋnaː.tʊs/
• Etimologia: Del prefix co- i natus

Adjectiu

cognātus m., cognāta f., cognātum n.

1. parent, familiar

   cognati cineres — (trad:«les cendres dels parents»)

Declinació

Primera i segona declinació, -us, -a, -um.

Cas	Singular				Plural
	Masculí	Femení	Neutre		Masculí	Femení	Neutre
Nominatiu	cognātus	cognāta	cognātum		cognātī	cognātae	cognāta
Vocatiu	cognāte	cognāta	cognātum		cognātī	cognātae	cognāta
Acusatiu	cognātum	cognātam	cognātum		cognātōs	cognātās	cognāta
Genitiu	cognātī	cognātae	cognātī		cognātōrum	cognātārum	cognātōrum
Datiu	cognātō	cognātae	cognātō		cognātīs
Ablatiu	cognātō	cognātā	cognātō		cognātīs

Descendents

• Alemany: kognat
• Anglès: cognate
• Asturià: cuñáu
• Castellà: cuñado, cognado
• Català: cunyat, cognat
• Francès: cognat
• Gallec: cuñado, cognado
• Italià: cognato
• Neerlandès: cognaat
• Occità: cunhat, conhat
• Portuguès: cunhado, cognato
• Romanès: cumnat