- Pronúnciaⓘ: /ˈkwɔː.t͡ʃe.re/ àudio ⓘ
- Etimologia: Del llatí vulgar *cocere, derivat de coquere.
Verb
cuocere trans., intr. (pronominal cuocersi)
- coure
Conjugació
Segona conjugació tema e, auxiliar avere o essere, irregular
Més informació Formes no personals, present ...
| infinitiu |
cuocere |
avere cotto, essere cotto |
| gerundi |
cuocendo, cocendo |
avendo cotto, essendo cotto |
| participi |
cuocente, cocente |
cotto |
| present |
cuocio |
cuoci |
cuoce |
cuociamo, cociamo |
cuocete, cocete |
cuociono |
| imperfet |
cuocevo, cocevo |
cuocevi, cocevi |
cuoceva, coceva |
cuocevamo, cocevamo |
cuocevate, cocevate |
cuocevano, cocevano |
| passat |
cossi |
cuocesti, cocesti |
cosse |
cuocemmo, cocemmo |
cuoceste, coceste |
cossero, cocerono |
| futur |
cuocerò, cocerò |
cuocerai, cocerai |
cuocerà, cocerà |
cuoceremo, coceremo |
cuocerete, cocerete |
cuoceranno, coceranno |
| condicional |
cuocerei, cocerei |
cuoceresti, coceresti |
cuocerebbe, cocerebbe |
cuoceremmo, coceremmo |
cuocereste, cocereste |
cuocerebbero, cocerebbero |
| present |
cuocia, cocia |
cuocia, cocia |
cuocia, cocia |
cuociamo, cociamo |
cuociate, cociate |
cuociano, cociano |
| imperfet |
cuocessi, cocessi |
cuocessi, cocessi |
cuocesse |
cuocessimo, cocessimo |
cuoceste, coceste |
cuocessero |
|
cuoci, non cuocere |
cuocia |
cuociamo, cociamo |
cuocete, cocete |
cuociano |
Tanca
Notes
- Per als temps compostos fa servir avere en usos transitius i essere en usos intransitius.
- En registres literaris s’usa l’arrel coc-, però és més comú i acceptat l’arrel cuoc-