estranger

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Català

Oriental: /əs.tɾəɲˈʒe/
Occidental: nord-occidental /es.tɾaɲˈd͡ʒe/
valencià /es.tɾaɲˈd͡ʒeɾ/, /es.tɾaɲˈd͡ʒe/
Informal: nord-occidental /as.tɾanˈd͡ʒe/
  • Rimes: -e(ɾ)
  • Etimologia: Del francès antic estrangier, de estrange («estrany»), segle XIV.

Nom

estranger m. (plural estrangers, femení estrangera)

  1. Exterior del país en què hom habita.
    El meu fill ha vingut de l'estranger fa una setmana. Hem de fugir a l'estranger, en aquest país ens pelaran.
  2. Persona d'un altre país.
    Hi ha un estranger que et demana.

Sinònims

Traduccions

Falsos amics

  • Anglès: stranger («desconegut, foraster»)

Adjectiu

estranger m. (femení estrangera, plural masculí estrangers, plural femení estrangeres)

  1. Que és d'un altre país.
    Un cotxe estranger, un metge estranger

Sinònims

Traduccions

Miscel·lània

  • Síl·labes: es·tran·ger (3)

Vegeu també

Remove ads

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads