titulares

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Català

Verb

titulares

  1. (literari) Segona persona del singular (tu) del passat simple de titular.
  2. (valencià) Segona persona del singular (tu) de l'imperfet de subjuntiu del verb titular.

Miscel·lània

  • Síl·labes: ti·tu·la·res (4)
  • Anagrama: titular-se

Castellà

Peninsular: septentrional /ti.tuˈla.ɾes/, meridional /ti.tuˈla.ɾeh/
Americà: alt /t(i).tuˈla.ɾes/, baix /ti.tuˈla.ɾeh/, austral /ti.tuˈla.ɾes/

Adjectiu

titulares inv. pl.

  1. forma plural de titular

Nom

titulares m. f. pl.

  1. forma plural de titular

Llatí

  • Pronúncia(i): /tɪ.tʊˈlaː.reːs/

Adjectiu

titulārēs

  1. nominatiu masculí/femení plural de titulāris
  2. vocatiu masculí/femení plural de titulāris
  3. acusatiu masculí/femení plural de titulāris

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads