From Wikipedia, the free encyclopedia
U margonu (o margone) (Gulosus aristotelis) hè un' tipu d'aceddu chì faci parta di a famiglia di i Phalacrocoracidae.
| |||||
---|---|---|---|---|---|
Margonu in Calvi | |||||
Classificazioni scentifica | |||||
Regnu | Animalia | ||||
Divisioni | Chordata | ||||
Classa | Aves | ||||
Ordini | Pelecaniformes | ||||
Famiglia | Phalacrocoracidae | ||||
Genaru | Gulosus | ||||
Nomu binuminali | |||||
Gulosus aristotelis | |||||
U bizzicu di u margonu hè lungarinu, abbastanza finu. U margonu hè longu 65 à 80 cm. A so apartura alaria hè 90 à 105 cm. Pesa da 1,75 à 2,50 kilò. I piulacona sò bruni, u ventri essendu più chjaru cà u restu di u corpu, è u baveddu hè biancu. U so piumaghju hè à l'intuttu neru, cacciatu ni una corta cresta bianca addrizzata in capu mentri a staghjoni di ripruduzioni. I so ochja sò verdi smiraldu è u so bizzicu hè longu è uncinatu. I so zampi sò palmati, ciò chì li parmetti di nutà incù agilità. U margonu pò campà sin'à 15 anni.
U margonu pesca di ghjornu. Avendu u so rughjonu, u margonu si dispiazza pocu par nustriscia si. Difatti, un viaghju tipicu di u margonu par piscà si passa di a siguenti manera: u margonu bula drittu versu l'arghja di pesca; à quandu ghjuntu quà, capiciutteghja parechji volti, po stà sopr'à locu da 5 à 15 minuti, eppo finalmenti si ni volta à u nidu.
U margonu stà piuttostu solu, ma accadi ch'eddu furmessi piucculi bandi. Hè ancu successu di tantu in tantu di veda parechji cintunari di margona accolti par piscà, in prisenza d'una banda di pesci bedda maiori.
U margonu femina faci trè o quattru ova, una volta à l'annu, versu u mesi di maghju.
Hè una spezia marittima, chì u so ariali n'hè limitatu à u Mari Terraniu è à a facciata à livanti di l'Oceanu Atlanticu Nordu. Omu u trova in particulari annantu à i costi di l'Irlanda, Regnu Unitu, di a Francia, di a Spagna, Portugallu, Maroccu è di a Tunisia. D'invernu, migra di regula versu u sudu, ma certi pupulazioni fermani in a so aria di ripruduzioni tuttu l'annu. A pupulazioni mundiale di margona hè stimata à 10 000 coppii.
U margonu hè beddu prisenti in Corsica.[1] A sottuspezia di margonu prisenti in Corsica hè u margonu mediterraniu (Gulosus aristotelis desmarestii). Parti è più di i margona di u Mari Tarraniu si trovani in Corsica è in Sardegna. Una pupulazioni abbastanza impurtanta hè arrighjunata in Corsica. A prisenza di u margonu in Corsica hè antichissima, postu chì sò stati trovi in i scavi di a Cappedda Santa Maria di l'isula Lavezzu: u margonu era dunqua arrighjunatu annantu à 'ssu isulottu in u seculu XV-XVIII. A pupulazioni di margona di Corsica era stimata à 830 coppii in 1980 (Thibault 1983). I culonii i più impurtanti di margona sò situati annantu à l'isulotti di Corsica: i Lavezzi, i Sanguinari, l'isulotti di a Tunnara è i Ciarbicali, ma dinò annantu à a facciata uccidintali di a Corsica. Hè raru chì i margona friquintessini i stagna di a costa uriintali.
Un sinonimu di Gulosus aristotelis hè: Phalacrocorax phalacrocorax.
Trè sottuspezii di margonu sò cunnisciuti:
U margonu hè ancu chjamatu u marangonu (o marengone).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.