| Kennst du die Stadt am Bernsteinstrand,
umgrünt von ew'ger Wälder Band,
wo schlanke Giebel streben
empor zum Sonnenschein!
Ja, sollt' ich fröhlich leben,
in Danzig müßt es sein! |
Na bursztynowym brzegu gród,
wokół którego lasów wbród,
a smukłe domów szczyty
ku słońcu wciąż się pną...
Tak, jeśli mam szczęśliwy być,
to w Gdańsku muszę żyć! |
| Kennst du die Stadt, wo Turm an Turm
in Treue trotzt dem Zeitensturm,
wo stolze Schiffe gleiten
ins blaue Meer hinein!
Ja, sollt' ich tapfer streiten,
für Danzig müßt es sein! |
Wieża przy wieży w Mieście tym
wciąż trwa na przekór czasom złym,
a dumne statki suną
prosto w błękity mórz!
Tak, tylko za me Miasto
w bitewny pójdę kurz! |
| Kennst du die Stadt, wo deutsche Art
voll Kraft und Mut ihr Gut bewahrt,
wo deutsch die Glocken werben
und deutsch ein jeder Stein!
Ja sollt' ich selig sterben,
in Danzig müßt es sein! |
Czy znasz to miasto, gdzie niemiecki ród
pełen siły i odwagi, strzeże bogactw swych,
gdzie niemieckie dzwony wołają
i niemiecki jest każdy kamień!
Tak, jeśli mam błogo umrzeć,
to zrobię to tylko w Gdańsku! |
