Бирюков Владлен Егорович
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Владле́н Его́рович Бирюко́в (7.3.1942, Никоново — 2.9.2005, Бердск)[1] — совет тата раççей театрпа кино актёрĕ. Раççей Федерацин халăх артисчĕ (2002)[2]. СССР патшалăх премин лауреачĕ (1979).
Remove ads
Биографи
Владлен Бирюков 1942 çулхи пушăн 7-мĕшĕнче Çĕн Çĕпĕр облаçĕн Никоново ялĕнче çуралса ӳснĕ. Шкулта пĕлӳ илсен Бердскри радиосавутра ĕçленĕ, çăрта хĕсметре тăнă[3][1].
1966 çулта, Çĕн Çĕпĕр театр училищинче вĕренсе тухсан, Çĕн Çĕпĕр Çамрăксен театрĕн труппине хĕсмете кĕнĕ. 1971 çултанпа «Красный факел»[4] театрĕнче ĕçленĕ.
2005 çулхи авăнăн 2-мешĕнче Бердскре куçне ĕмĕрлĕхех хупнă. Артиста хула çăвинче, амăшĕпе юнашар, пытарнă[3][1].
Remove ads
Фильмографи
- 1973 — Горячий снег — Скорик
- 1973 — 1983 — Вечный зов — Яков Алейников
- 1976 — Быть братом — Николай Коваль
- 1978 — Молодая жена — Алексей Терехов
- 1978 — У меня всё нормально — полковник Алексей Петрович Баташов
- 1980 — Тайное голосование — Степан Васильевич Иванченко
- 1981 — Две строчки мелким шрифтом — эпизодри роль
- 1981 — Приказ: огонь не открывать — Тихонов
- 1982 — Приказ: перейти границу — Тихонов
- 1984 — Парашютисты — генерал Николай Игнатьевич
- 1988 — Хлеб — имя существительное — Воронин
- 1992 — Овен
- 2004 — Гордый варяг — Ватă шкипер
Remove ads
Асăрхавсем
Литература
Каçăсем
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads