Санскрит

Санскри́т (деванагари: संस्कृता वाच्, saṃskṛtā vāc^?, «литература чĕлхи») — Индин авалхи синтетикăлла кăткăс грамматикăллă синтетикăлла грамматикăллă литература чĕлхи. «Санскрит» сăмахĕ хăйĕ «туптанă, якатнă» тени пулать^[1].

Çавăн пекех: Веда чĕлхи

Санскрит
Тăван ячĕ:	संस्कृता वाक्, संस्कृता भाषा
Патшалăхсем:	Инди тата Кăнтăр Азин хăшпĕр районĕсем
Официаллă статус:	Инди Инди индуизмпа урах этепсен, классикăлла инди литературин, ăслăхĕн чĕлхи
Классификаци
Категори:	Еврази чĕлхисем
Индоевропа çемьи Индоиран турачĕ Индоари группи
Çырулăх:	деванагари тата ур.
Чĕлхе кочĕсем
ГОСТ 7.75–97:	сан 581
ISO 639-1:	sa
ISO 639-2:	san
ISO 639-3:	san
Çавăн пекех пăхăр: Проект:Лингвистика

Çав. пекех

• Санскритăн тĕнчери транслитераци алфавичĕ
• Ĕнчĕ-вырăс практикăлла транскрипци

Литература

• Гильфердинг А. Ф. О сродстве языка славянского с санскритским. — СПб.: Тип. Императорской Академии Наук, 1853.
• Иванов В. В., Топоров В. Н. Санскрит. — М.: Издательство восточной литературы, 1960.
• Кочергина В.А. Начальный курс санскрита. М.: Издательство АН СССР, 1956.
• Кочергина В.А. Санскритско-русский словарь: около 30000 слов / ред. Кальянов Владимир Иванович. С приложением "Грамматического очерка санскрита" А. А. Зализняка. — 2-мĕш кăл., тӳр. тата хуш. — М.: Русский язык, 1987. — 4250 экз.
• Аделунг Ф О сходстве санскритского языка с русским / Франс чĕлхинчен Павел Фрейганг куçарнă. — СПб: Императорская типография, 1811.
• Кнауэр Ф.И. Учебникъ санскритскаго языка Лейпциг. 1907. 343 стр.