Głowna beskidska sćažka
From Wikipedia, the free encyclopedia
Głowna beskidska sćažka Kazimierza Sosnowskego (pol. Główny Szlak Beskidzki imienia Kazimierza Sosnowskiego, "GSB") jo z cerwjeneju barwu wobznamjenjona pěša górska sćažka, kótaraž z Ustronja w Šlazyńskem Beskiźe do Wołosatego w Bieszczadach wjeźo. Nejdlejša sćažka w pólskich górach, jo wokoła 496[1] km dłujka a wjeźo pśez Šlazyński Beskid, Żywiecki Beskid, Gorce, Sądecki Beskid, Niski Beskid a Bieszczady. Pśechod pśez nejwuše źěle polskich Beskidow wjaźe na: Wielki Stożek (čes. Velký Stožek), Baraniu Góru, Policu, Turbacz, Przehybu, Radziejowu, Jaworzynu Krynicku, Rotundu, Cergowu, Chreszczatu, Smerek a Halicz a teke do sedlišćow kaž Ustroń, Węgierska Górka, Jordanów, Rabka-Zdrój, Krościenko nad Dunajcem, Rytro, Krynica-Zdrój, Iwonicz-Zdrój, Rymanów-Zdrój, Komańcza, Cisna, Ustrzyki Górne atd. Głowna beskidska sćažka bu w mjazywójnskem casu utwarjena. Ruta pódwjacornego źěla (Ustroń - Krynica) bu wót Kazimierza Sosnowskego nacerjena a w 1929 skóńcona. Pódzajtšny źěł, za projektom Mieczysława Orłowicza bu w 1935 skóńcony a wjadł do Čornohory, w ukrainskich Karpatach, kótaraž jo se tegdy w granicy Pólskeje namakała. Mjazy 1935 a 1939 nosyła mě Józefa Piłsudskego[2].