Turkojšćina

Turkojšćina (Tur. Türkçe) słuša k turkojskej kupce altajskich rěcow. Ju powěda 51–73 milionow luźi.

	Toś ten nastawk z temu rěc jo pó lema na drugi nastawk pódobny. Drugi lema Turkojske rěcy ma temu rěcna swójźba.

Türkçe Turkojšćina
kraje	Turkojska, Bulgaŕska, Cypern, Grichiska, Makedońska, Rumuńska, Uzbekistan
powědarje	51 - 73 mil. luźi
znamjenja a klasifikacija
klasifikacija	Altajske rěcy Turkojske rěcy Oghuzske rěcy Turkojšćina
pismiki	łatyński alfabet
oficielny status
oficielna rěc	Cypern, Makedońska, Pódpołnocnocypernska turkojska republika, Turkojska, rěc mjeńšyny w Bulgaŕskej
rěcne kody
ISO 639-1:	tu
ISO 639-2:	tur
Wikipedija
Woglědaj k wikipediji tr.wikipedia.org!
p • d • w

Gramatika

Turkojšćina ma dwa numerusa a 7 padow. Njama žeden genus.

Wokalna harmonija

Mimo togo ma wokalnu harmoniju, kótaraž se we dwěma warianśe wužywa, a to ako tak mjenjowana małka wokalna harmonija^[1] ze změnjenju wót wokalow "a" a "e" a tak mjenjowana wjelika wokalna harmonija^[1] ze změnjenju wót wokalow "i", "ı", "u" a "ü". Wužywana warianta wótwisujo wót daneje kóńcowki. Na pś. lokatiw ma warianśe -"da" a "-de", mjaztym až akuzatiw ma warianty "-(y)ı", "-(y)a", "-(y)u" a "-(y)ü".

Warianta harmonije	Prědku stajece wokale	Wokale pó harmoniji
Wjelika wokalna harmonija	i, e	i
	ı, a	ı
	o, u	u
	ö, ü	ü
Małka wokalna harmonija	i, e, ö, ü	e
	ı, a, o, u	a

Asimilacija

Mimo wokalneje harmonija teke jo tak mjenjowana asimilacija, kótaraž se pśi konsonantach stanjo. Togodla kóńcowka lokatiwa ma warianty "-da", "-de", -"ta", "-te"^[1], z kótarychž -"da" a "-de" slědujotej pó spiwnych konsonantach (b, c, d, g, ğ, j, l, m, n, r, v, y, z)^[1], mjaztym až -"ta" a "te" slědujotej pó njespiwnych konsonantach (ç, f, h, k, p, s, ‌ş, t)^[1].

Literatura

1. Geoffrey Lewis: The Turkish Language Reform. A Catastrophic Success. Oxford University Press, Oxford 2002, ISBN 978-0-19-925669-3.

Wucbnice

1. Margarete Ersen-Rasch: Türkisch Lehrbuch für Anfänger und Fortgeschrittene. Harrassowitz, Wiesbaden 2007, ISBN 978-3-447-05507-9.
2. Nuran Tezcan: Elementarwortschatz Türkisch-Deutsch. Harrassowitz, Wiesbaden 1988, ISBN 3-447-02782-7.
3. Alev Tekinay: Günaydin. Einführung in die moderne türkische Sprache. Teil 1. Reichert, Wiesbaden 2002, ISBN 3-89500-275-5.
4. Alev Tekinay: Günaydin. Einführung in die moderne türkische Sprache. Teil 2. Türkisch für Fortgeschrittene. Reichert, Wiesbaden 2005, ISBN 3-89500-445-6.
5. Moser-Weithmann, Brigitte: Türkische Grammatik. Hamburg 2001, ISBN 978-3-87548-241-6.
6. HRISTOVA, Radka. Stručná mluvnice tureckého jazyka. 1. vyd. Praha : Karolinum, 1999. 147 s. ISBN 80-7184-736-4