Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1990
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1990 ήταν η 35η έκδοση του ετήσιου Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision. Πραγματοποιήθηκε στο Ζάγκρεμπ της Γιουγκοσλαβίας στις 5 Μαΐου 1990. Οι παρουσιαστές ήταν οι Χέλγκα Βλάχοβιτς Μπρνόβιτς και Όλιβερ Μλακάρ.[1]
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1990 | |
---|---|
Ημερομηνίες | |
Τελικός | 5 Μαΐου 1990 |
Διοργάνωση | |
Χώρος διεξαγωγής | Μέγαρο Μουσικής Βατοσλάβ Λισίνσκι, Ζάγκρεμπ, Γιουγκοσλαβία |
Παρουσιαστές |
|
Μουσική διεύθυνση | Νέναντ Πουχόφσκι |
Εκτελεστικός επόπτης | Φρανκ Νεφ |
Εκτελεστικός παραγωγός | Γκόραν Ράντμαν |
Διοργανωτής | Γιουγκοσλαβική Ραδιοτηλεόραση (JRT) |
Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
Έναρξη διαγωνισμού | Ταινία μικρού μήκους: "Ζάγκρεμπ: Πόλη της Μουσικής". |
Ενδιάμεση πράξη | Yugoslav Changes – μία ταινία για τον τουρισμό στη χώρα. |
Συμμετέχοντες | |
Αριθμός συμμετοχών | 22 |
Πρώτη εμφάνιση | Καμία |
Επιστρέφουν | Καμία |
Αποχωρούν | Καμία |
Συμμετέχουσες χώρες Χώρες που συμμετείχαν στο παρελθόν, αλλά όχι το 1990
| |
Ψηφοφορία | |
Σύστημα ψηφοφορίας | Κάθε χώρα απένειμε 12, 10, 8-1 βαθμούς σε 10 τραγούδια |
Μηδέν βαθμοί | Καμία |
Νικητής |
|
← 1989 • Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision • 1991 → |
Ήταν ο πρώτος Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision που πραγματοποιήθηκε στα Βαλκάνια, σε ένα σοσιαλιστικό κράτος, σε μια Σλαβόφωνη χώρα και σε μια χώρα που ήταν μέλος του Κινήματος των Αδεσμεύτων.
Ο Τότο Κουτούνιο ήταν ο νικητής αυτού του διαγωνισμού με τη δική του σύνθεση, το "Insieme: 1992". Αυτή ήταν η δεύτερη νίκη για την Ιταλία, η πρώτη ήταν το "Non ho l'età", που ερμήνευσε η Τζιλιόλα Τσινκουέτι το 1964. Ο Κουτούνιο ήταν ηλικίας 46 ετών και 302 ημερών τη στιγμή της νίκης του, καθιστώντας τον τον γηραιότερο νικητή του διαγωνισμού μέχρι σήμερα, ο πρώτος που ήταν ηλικίας σαράντα από το 1958. Κατείχε το ρεκόρ μέχρι το 2001.[2]
Οι στίχοι πολλών συμμετοχών γιόρτασαν την επανάσταση και τον εκδημοκρατισμό που σημειώθηκε στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη τους προηγούμενους μήνες, εστιάζοντας ιδιαίτερα στην πτώση του Τείχους του Βερολίνου το Νοέμβριο του 1989, όπως στις Νορβηγικές και Αυστριακές συμμετοχές. Ωστόσο, το τραγούδι που κέρδισε ήταν μια ακόμη πιο έντονη πρόκληση της ευρωπαϊκής ενότητας, εν αναμονή της ολοκλήρωσης της ευρωπαϊκής ενιαίας αγοράς, που θα λήξει στα τέλη του 1992.
Μέχρι το 2019, ο διαγωνισμός του 1990 ήταν η τελευταία φορά που οι πέντε χώρες που αργότερα θα ήταν γνωστές ως οι "Μεγάλες Πέντε", η Ιταλία, η Γαλλία, η Ισπανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία, τερμάτισαν όλες στην πρώτη δεκάδα (η Ιταλία κέρδισε, η Γαλλία βγήκε δεύτερη σε ισοπαλία, η Ισπανία ήρθε πέμπτη, το Ηνωμένο Βασίλειο έκτο και η Γερμανία κατέλαβε την ένατη θέση).
Η Μάλτα επιθυμούσε να επιστρέψει στον διαγωνισμό για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια, αλλά οι κανόνες της Eurovision τους εμπόδισαν να επιστρέψουν λόγω του μέγιστου επιτρεπόμενου ορίου 22 συμμετοχών στο διαγωνισμό, ένας κανόνας που έκτοτε έχει αφαιρεθεί. Ένας εθνικός τελικός πραγματοποιήθηκε στη Μάλτα, τον οποίο κέρδισε η Maryrose Mallia με το "Our Little World of Yesterday".[3]
Υπήρξε μια ελαφρώς άβολη αρχή για την εβδομάδα των προβών, όταν, προσβεβλημένοι από σχόλια του Τύπου σχετικά με τις ηλικίες τους (η Μπρνόβιτς ήταν 45 εκείνη τη στιγμή και ο Μλακάρ ήταν 54), οι δύο παρουσιαστές παραιτήθηκαν από την παρουσίαση. Αντικαταστάθηκαν εν συντομία από τους Ρενέ Μεντβεσέκ και Ντουμπράβκα Μάρκοβιτς, όπου οι οποίοι ήταν πολύ νεότεροι, αλλά οι παρεξηγήσεις τελικά μετριάστηκαν και οι Μπρνόβιτς και Μλακάρ επέστρεψαν στο διαγωνισμό.