Μετρό Λονδίνου
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Μετρό του Λονδίνου, γνωστό επίσημα με την επωνυμία «London Underground» ή, σε συντομία, απλά ως «Underground» (Υπόγειος) ή και ως «the Tube» (ο Σωλήνας, λαϊκή ονομασία που προήλθε από το σωληνοειδές σχήμα των σηράγγων), είναι σιδηροδρομικό δίκτυο στο Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο εξυπηρετεί το μεγαλύτερο τμήμα του Μείζονος Λονδίνου (Greater London) και τμήματα του Έσσεξ, του Μπακιγχαμσάιρ και του Χiρτφορντσάιρ. Το αρχικό τμήμα του μετρό είναι το παλαιότερο στην ιστορία των αστικών σιδηροδρόμων, καθώς άρχισε να λειτουργεί στις 10 Ιανουαρίου 1863[1] (κατ' άλλες πηγές στις 9 Ιανουαρίου 1863).[2] Υπήρξε, επίσης, το πρώτο ηλεκτροκίνητο μετρό παγκοσμίως, από το 1890.[3]
Μετρό Λονδίνου | |
---|---|
Συρμός του μετρό στον σταθμό «Lancaster Gate» | |
Πληροφορίες | |
Περιοχή | Μείζον Λονδίνο και γειτονικές επαρχίες, Αγγλία |
Είδος | Μετρό |
Γραμμές | 11 |
Σταθμοί | 272 |
Λειτουργία | |
Έναρξη λειτουργίας | 10 Ιανουαρίου 1863 |
Διαχειριστής | Transport for London |
Τεχνικά χαρακτηριστικά | |
Μήκος συστήματος | 402 χλμ. |
Εύρος γραμμής | 1,435 μέτρα (κανονικό εύρος) |
Ηλεκτροκίνηση | 630 V DC |
Μέγιστη ταχύτητα | 80 χλμ./ώρα |
Σχετικά πολυμέσα |
Σήμερα το μετρό διαθέτει δίκτυο με συνολικό μήκος γραμμών 402 χλμ. / 250 μιλίων και 272 σταθμούς, αν και, παρά την ονομασία του, μόνο το 45% από το μήκος του δικτύου είναι υπόγειο.[4] Η μέση ταχύτητα των συρμών είναι 33 χιλιόμετρα την ώρα (21 μίλια την ώρα), η μέγιστη επιτρεπόμενη ταχύτητα είναι 80 χιλιόμετρα την ώρα (50 μίλια την ώρα) και κάθε συρμός διανύει ετησίως 184.269 χλμ. Είναι το τέταρτο σε μέγεθος μετρό του Κόσμου, πίσω από αυτά της Σεούλ, της Σανγκάης και του Πεκίνου, μεταφέροντας συνολικά 1,107 δισεκατομμύρια επιβάτες ετησίως.[5]