Τελ Αβίβ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Τελ Αβίβ (εβραϊκά: תֵּל אָבִיב, [tel aˈviv], αραβικά: تل أَبيب) είναι παραθαλάσσια πόλη του Ισραήλ και η πρώτη πρωτεύουσά του, όταν ιδρύθηκε το κράτος το 1948. Είναι η πολυπληθέστερη πόλη της μητροπολιτικής περιοχής του Ισραήλ. Η επίσημη ονομασία της είναι Τελ Αβίβ-Γιάφα (αρχαία Ιόππη). Βρίσκεται στα παράλια της Μεσογείου, στα νότια των εκβολών του ποταμού Γιαρκόν και περίπου 53 χλμ. βορειοδυτικά της Ιερουσαλήμ.
Τελ Αβίβ | |||
---|---|---|---|
| |||
Παρωνύμιο: העיר העברית הראשונה, העיר הלבנה, עיר היונה και עיר ללא הפסקה | |||
32°4′48″N 34°46′48″E | |||
Χώρα | Ισραήλ | ||
Διοικητική υπαγωγή | διαμέρισμα του Τελ Αβίβ | ||
Ίδρυση | 11 Απριλίου 1909 | ||
Διοίκηση | |||
• Mayor of Tel Aviv-Yafo | Ρον Χουλντάι | ||
Πληθυσμός | 405.000 | ||
Τηλ. κωδ. | 3 | ||
Ζώνη ώρας | UTC+02:00 UTC+03:00 | ||
Ιστότοπος | http://www.tel-aviv.gov.il/eng/Pages/HomePage.aspx/ | ||
Σχετικά πολυμέσα | |||
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Είναι κτισμένη στη κοιλάδα Σαρών, στην μεσογειακή ακτή του Ισραήλ και υδρεύεται από δύο μικρούς ποταμούς που παλαιότερα ξεραίνονταν το καλοκαίρι. Παρά τη θέση της αυτή και την ακαταλληλότητα του λιμένα της, η πόλη αναπτύχθηκε πολύ γρήγορα από το 1909 που ιδρύθηκε. Η ίδια η πόλη το 1952 αριθμούσε 350.000, ενώ σήμερα έχει 460.000 κατοίκους και η μητροπολιτική περιοχή έχει 3.850.000 κατοίκους. Η μητροπολιτική περιοχή περιλαμβάνει διάφορες πόλεις όπως οι Χερτσλία, Ραμάτ Χα-Σαρόν, Μπνέι Μπρακ, Πέταχ Τίκβα, Χολόν και πολλές άλλες. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας (αν συμπεριληφθεί η Ανατολική Ιερουσαλήμ), ενώ είναι η μεγαλύτερη πόλη της χώρας αν δεν συμπεριληφθεί η Δυτική Ιερουσαλήμ.
Το Τελ Αβίβ κυβερνάται από τον δήμο Τελ Αβίβ-Γιάφα. Δήμαρχος είναι ο Ρον Χουλντάι και αποτελεί έδρα πολλών πρεσβειών.[lower-greek 1] Είναι μια παγκόσμια πόλη επιπέδου άλφα και κατατάσσεται 25η στον Δείκτη Παγκόσμιων Οικονομικών Κέντρων. Το Τελ Αβίβ έχει το τρίτο ή το τέταρτο μεγαλύτερο ΑΕΠ και το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ πόλης στη Μέση Ανατολή.[1][2] Η πόλη έχει το 31ο ακριβότερο κόστος ζωής στο κόσμο.[3] Το Τελ Αβίβ δέχεται πάνω από 2.5 εκατομμύρια διεθνείς τουρίστες τον χρόνο.[4][5] Θεωρείται "πρωτεύουσα των πάρτι" στη Μέση Ανατολή, έχει ζωντανή νυχτερινή ζωή και 24ωρο πολιτισμό.[6][7] Το Τελ Αβίβ αποκαλείται "Παγκόσμια Πρωτεύουσα του Χορτοφαγικού Φαγητού" καθώς έχει το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν πληθυσμό χορτοφάγων στο κόσμο, με πολλά χορτοφαγικά εστιατόρια σε όλη τη πόλη.[8] Το Τελ Αβίβ είναι η έδρα του πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ, του μεγαλύτερου στη χώρα, με πάνω από 30.000 φοιτητές.
Η πόλη ιδρύθηκε το 1909 από τους Γισούβ (Εβραίους κατοίκους) ως ένα σύγχρονο χώρο στέγασης λίγο έξω από την αρχαία πόλη-λιμένα της Γιάφας, η οποία τότε αποτελούσε τμήμα του σαντζακίου της Ιερουσαλήμ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Πρώτα ήταν γνωστή ως "Αχουζάτ Μπαγίτ" (κυριολεκτική σημασία: Οικιακό Κτήμαc),[9][10] το όνομα του συνδέσμου που ίδρυσε τη γειτονιά. Το επόμενο έτος η πόλη μετονομάστηκε σε Τελ Αβίβ, αφού ο Ναούμ Σοκόλοφ υιοθέτησε το βιβλικό όνομα Τελ Αμπίμπ ως τον τίτλο της εβραϊκής μετάφρασης του μυθιστορήματος του Τέοντορ Χερτσλ Altneuland ("Παλιά Νέα Γη"), το οποίο πρωτοεκδόθηκε στα γερμανικά το 1902. Τα εβραϊκά προάστια στη Γιάφα που ιδρύθηκαν πριν την ίδρυση του Τελ Αβίβ έγιναν τμήμα του Τελ Αβίβ. Το παλαιότερο από αυτά είναι το Νέβε Τζεντέκ (ιδρύθηκε το 1886).[11] Το Τελ Αβίβ απέκτησε καθεστώς κοινότητας εντός του δήμου Γιάφας το 1921 και έγινε ανεξάρτητος δήμος το 1934.[12][13] Μετά τον πόλεμο της Παλαιστίνης (1947-1949) το Τελ Αβίβ άρχισε τη δημοτική προσάρτηση τμημάτων της Γιάφας, ενώθηκε πλήρως με τη Γιάφα υπό την ονομασία Τελ Αβίβ τον Απρίλιο του 1950 και μετονομάστηκε σε Τελ Αβίβ-Γιάφα τον Αύγουστο 1950.[14]
Η μετανάστευση από κυρίως Εβραίους πρόσφυγες σήμαινε ότι η άνοδος του Τελ Αβίβ σύντομα ξεπέρασε την ανάπτυξης της Γιάφας, η οποία είχε αραβική πλυθησμιακή πλειοψηφία εκείνη την εποχή.[15] Το Τελ Αβίβ και η Γιάφα συγχωνεύθηκαν αργότερα σε έναν ενιαίο δήμο το 1950, δύο χρόνια μετά την Ανακήρυξη Ανεξαρτησίας του Ισραήλ, η οποία κηρύχθηκε στην πόλη. Η Λευκή Πόλη, Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ουνέσκο από το 2003, αποτελεί τη μεγαλύτερη συγκέντρωση κτιρίων του Διεθνούς Ρεύματος, συμπεριλαμβανομένου του Μπάουχαους και άλλων σχετιζόμενων μοντερνιστικών αρχιτεκτονικών ρευμάτων.[16][17]
Οι περισσότερες χώρες, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα, διατηρούν στο Τελ Αβίβ τις πρεσβείες τους, καθώς δεν αναγνωρίζουν την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα, έως ότου ξεκαθαριστεί το καθεστώς της, καθώς διεκδικείται από τους Παλαιστινίους.