Άλφα Χαμαιλέοντος

Ο α (άλφα) Χαμαιλέοντος (Alpha Chamaeleontis, α Cha) είναι ο φωτεινότερος (όπως φαίνεται από τη Γη) αστέρας του νότιου αστερισμού Χαμαιλέοντα. Είναι τόσο νότιος αστέρας, ώστε είναι αόρατος από όλη την Ευρώπη, την Ασία και τη Βόρεια Αμερική. Από την άλλη, είναι ορατός όλους τους μήνες του έτους από όλο σχεδόν το Νότιο Ημισφαίριο, καθώς είναι κοντά στον Νότιο Ουράνιο Πόλο (περιπολικός αστέρας), παρατηρούμενος εύκολα με γυμνό μάτι σε σκοτεινό ουρανό (μακριά από πόλεις), καθώς είναι αστέρας τέταρτου μεγέθους. Βρίσκεται στο βορειοδυτικό μέρος του αστερισμού, πολύ κοντά (35΄) στον επίσης τέταρτου μεγέθους θ Χαμαιλέοντος.

α Χαμαιλέοντος
Αστερισμός:	Χαμαιλέων
Συντεταγμένες (εποχή 2000.0):	α = 8h:18m:32s , δ = −76°.55′11″
Φαινόμενο μέγεθος:	4,06
Φασματικός τύπος:	F5 V Fe-0.8
Απόσταση από τη Γη:	63,8 ± 0,1 έτη φωτός
Ονομασίες σε καταλόγους	CD−76°507, HD 71243, HIP 40702, HR 3318, SAO 256496

Ο είναι κιτρινόλευκος (δείκτης χρώματος B−V = +0,40) νάνος αστέρας της Κύριας ακολουθίας. Πιο συγκεκριμένα, έχει φασματικό τύπο F5 V Fe−0.8, όπου το «Fe−0.8» υποδεικνύει αφύσικα χαμηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο. Η μάζα του εκτιμάται ότι είναι 42% μεγαλύτερη της μάζας του Ήλιου.^[1] Η επιφανειακή θερμοκρασία του είναι περίπου 6.800 K^[1], οπότε έχει απόλυτη λαμπρότητα που αντιστοιχεί σε απόλυτο μέγεθος +2,59, δηλαδή 7,64 φορές μεγαλύτερη της ηλιακής^[2]. Η ηλικία του εκτιμάται σε περίπου 1,8 δισεκατομμύριο έτη^[1]. Η ταχύτητα περιστροφής του αστέρα γύρω από τον άξονά του είναι πολύ μικρή, μόλις ανιχνεύσιμη φασματοσκοπικώς^[3], οπότε είναι πιθανό να διαθέτει πλανητικό σύστημα. Πάντως μια έρευνα για περίσσεια υπερύθρου, που θα συνηγορούσε για την ύπαρξη τουλάχιστον ενός περιαστρικού δίσκου, δεν βρήκε το παραμικρό.^[4]

Παραπομπές

1. David, Trevor J.; Hillenbrand, Lynne A. (2015), «The Ages of Early-Type Stars: Strömgren Photometric Methods Calibrated, Validated, Tested, and Applied to Hosts and Prospective Hosts of Directly Imaged Exoplanets», The Astrophysical Journal 804 (2): 146, doi:10.1088/0004-637X/804/2/146
2. McDonald, I.; Zijlstra, A.A.; Boyer, M.L. (2012), «Fundamental Parameters and Infrared Excesses of Hipparcos Stars», Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 427 (1): 343–57, doi:10.1111/j.1365-2966.2012.21873.x
3. Uesugi, Akira; Fukuda, Ichiro (1970), «Catalogue of rotational velocities of the stars», Contributions from the Institute of Astrophysics and Kwasan Observatory (Πανεπιστήμιο του Kyoto)
4. Gáspár, András; Rieke, George H.; Balog, Zoltán (Μάιος 2013), «The Collisional Evolution of Debris Disks», The Astrophysical Journal 768 (1): 29, doi:10.1088/0004-637X/768/1/25, 25