Άπληκτον
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Άπληκτον ήταν ένας βυζαντινός όρος, που χρησιμοποιήθηκε τον 10ο-14ο αι. για μία οχυρωμένη στρατιωτική βάση (υπό αυτή την έννοια είναι παρόμοιο με το μητάτον) και αργότερα στην περίοδο των Παλαιολόγων για τον υποχρεωτικό καταυλισμό των στρατιωτών (στρατωνισμό). [1] Η λέξη σημαίνει "αυτό που δεν πλήττεται".