Άσατρου
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η λέξη Άσατρου (άου-σα-τρου στα ισλανδικά)[1] είναι ο όρος που χρησιμοποιείτο στο παρελθόν και χρησιμοποιείται σήμερα για να διακρίνει τους πιστούς Σκανδιναβούς, άνδρες και γυναίκες, στους θεούς, τις θεές, και τα έθιμα της προχριστιανικής βόρειας Ευρώπης. Άσατρου ετυμολογικά σημαίνει πίστη, θρησκεία (tru) στους Αισίρους (Æsir), την κυριότερη ομάδα θεών της αρχαίας σκανδιναβικής μυθολογίας.[2] Ως όρος είναι η ισλανδική μετάφραση του νεολογισμού Asetro που εισήγαγε στα νορβηγικά ο μουσικός συνθέτης Ένβαρντ Γκριγκ το 1870 στην όπερά του Olaf Trygvason στα πλαίσια του ρομαντικού εθνικισμού του 19ου αιώνα. Ενίοτε στα αγγλικά χρησιμοποιείται η λέξη Ásatrúar (Άσατρουαρ) ως πληθυντικός, αλλά στα ισλανδικά είναι η γενική πτώση του Άσατρου.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η Άσατρου αποτελεί κομμάτι του νεοπαγανιστικού κινήματος που ξεκίνησε στη Σκανδιναβία, τη Γερμανία, τη Μ. Βρετανία αλλά και στην Αμερική τη δεκαετία του 1990. Στις σύγχρονες σκανδιναβικές γλώσσες η πίστη στους Αισίρους λέγεται Åsatru (Όσατρου) στα νορβηγικά, Asatro (Άσατρό) στα σουηδικά και στα δανέζικα, ενώ στα αρχαία αγγλικά ονομάζεται Ēsatrēowð.
Σήμερα οι οπαδοί της Άσατρου βρίσκονται σε όλο τον κόσμο, ενώ η ίδια η Άσατρου μαζί με τον Λουθηρανισμό είναι οι δύο αναγνωρισμένες κρατικές θρησκείες στην Ισλανδία. Το φιλοσοφικό υπόβαθρο της Άσατρου αναγνωρίζει το θάρρος, την τιμή, την τιμιότητα, τη φιλοξενία, την αυτάρκεια και τη ανάληψη της ευθύνης, την εργατικότητα, την επιμονή στο στόχο, τη δικαιοσύνη (μια έμφυτη αίσθηση της δικαιοσύνης και σεβασμού των άλλων), την πίστη στους φίλους και την κοινότητα και μια προθυμία για την επιδίωξη του ορθού.
Οι θεοί και οι θεές της Σκανδιναβίας ήταν γνωστοί συλλογικά ως Αίσιροι, δηλαδή «στυλοβάτες». Ως στυλοβάτες στήριζαν τον κόσμο και ήταν το επίκεντρο της οικογενειακής και φυλετικής δομής των φυλών του Βορρά. Οι ιστορίες τους βρίσκονται στη λογοτεχνία των Σκανδιναβών και των Γερμανών, καθώς και των σαξόνων κατακτητών της Αγγλίας.
Πολλές από τις ιστορίες, τα τραγούδια και τα ποιήματα των Σκανδιναβών διατηρήθηκαν στα ισλανδικά έπη, όπως επίσης και σε άλλα λογοτεχνικά κείμενα και λαογραφικά κατάλοιπα από τη βόρεια Ευρώπη. Η Άσατρου προβάλλεται ως ιδιαίτερα σαμανική εθνική παράδοση για πολλούς, καθώς οι πιστοί της τιμούν επίσης τα προγονικά πνεύματα και εκείνα που ζουν στη γη, το νερό, τον αέρα και τα δάση. Υπάρχει μια ισχυρή έμφαση στη ατομική πνευματικότητα στην κοινότητα Άσατρου. Οι πιστοί διαμορφώσουν μικρές ομάδες, που συνήθως παίρνουν και διαφορετικά ονόματα, με κοινότερο το οίκος και εστία.