Έβο Μοράλες
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Έβο Μοράλες (Juan Evo Morales Ayma, 26 Οκτωβρίου 1959) είναι Βολιβιανός πολιτικός που διετέλεσε Πρόεδρος της Βολιβίας από το 2006 έως και το 2019. Θεωρείται ως ο πρώτος πρόεδρος χώρας που προήλθε από τους ιθαγενικούς πληθυσμούς της Αμερικής. Κατά τη θητεία του εφάρμοσε αριστερές πολιτικές, μείωσε τη φτώχεια και εναντιώθηκε στην επιρροή των Ηνωμένων Πολιτειών και των πολυεθνικών εταιρειών. Είναι, επίσης, επικεφαλής της πολιτικής παράταξης «Κίνηση για τον Σοσιαλισμό» (MAS).
Έβο Μοράλες | |
---|---|
Πρόεδρος της Βολιβίας | |
Περίοδος 22 Ιανουαρίου 2006 – 10 Νοεμβρίου 2019 | |
Αντιπρόεδρος | Άλβαρο Γκαρσία Λινέρα |
Προκάτοχος | Εντουάρντο Ροντίγκεζ |
Πρόεδρος του Κινήματος για τον Σοσιαλισμό | |
Εν ενεργεία Ανέλαβε καθήκοντα 1 Ιανουαρίου 1998 | |
Προσωπικά στοιχεία | |
Γέννηση | 26 Οκτωβρίου 1959 (1959-10-26) (64 ετών), Ισαλάουι, Βολιβία |
Εθνότητα | Βολιβιανή |
Πολιτικό κόμμα | Κίνημα για τον Σοσιαλισμό - Πολιτικό Όργανο για την Ανεξαρτησία των Λαών |
Θρήσκευμα | Ρωμαιοκαθολικισμός |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Γεννημένος σε οικογένεια αγροτών της φυλής Αϊμάρα στο Ισαγιάουι (Isallawi) της Ορικόνα, ο Μοράλες, αφού περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του και ολοκλήρωσε την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, εγκαταστάθηκε στην περιφέρεια Τσαπάρε. Ασχολήθηκε με την καλλιέργεια του φυτού της Κόκας και σύντομα έγινε γνωστός στις τάξεις του συνδικαλιστικού κινήματος των καλλιεργητών της κόκας. Ως συνδικαλιστής εναντιώθηκε στην προσπάθεια των κυβερνήσεων των ΗΠΑ και της Βολιβίας να εξαλείψουν το φυτό της Κόκας ως μέρος του γενικότερου Πολέμου κατά των Ναρκωτικών, καταδικάζοντας αυτές τις προσπάθειες και χαρακτηρίζοντάς τες ως ιμπεριαλιστική βία κατά του πολιτισμού των Ιθαγενών των Άνδεων. Η ανάμειξή του σε αντικυβερνητικές δράσεις είχαν ως αποτέλεσμα να συλληφθεί αρκετές φορές. Ο Μοράλες εισήλθε στην κεντρική πολιτική σκηνή το 1995, ως ηγέτης της πολιτικής παράταξης «Κίνηση για τον Σοσιαλισμό» (MAS), και εξελέγη στο Κογκρέσο της Βολιβίας το 1997. Η εκστρατεία του επικεντρώθηκε σε ζητήματα που αφορούσαν κυρίως τις ομάδες των αυτόχθονων πληθυσμών και των φτωχών κοινωνικών στρωμάτων, υποστηρίζοντας τον αναδασμό της γης καθώς και αναδιανομή του πλούτου που προερχόταν από την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου. Σημαντική, επίσης, αναγνωρισιμότητα κέρδισε και από τον ρόλο που διαδραμάτισε στα γεγονότα που έμειναν γνωστά ως ο Πόλεμος του νερού στην Κοτσαμπάμπα και από τη διαμάχη που προκλήθηκε για το φυσικό αέριο. Το 2002 αποβλήθηκε από το Κογκρέσο λόγω της συμμετοχής του σε αντικυβερνητικές ενέργειες και τον ίδιο χρόνο στις προεδρικές εκλογές αναδείχθηκε δεύτερος.
Με την εκλογή του ως Προέδρου της Βολιβίας, το 2005, ο Μοράλες αύξησε τη φορολόγηση στη βιομηχανία υδρογονάνθρακα προκειμένου να υποστηρίξει το πρόγραμμα δημοσίων δαπανών και έδωσε έμφαση στην καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, της φτώχειας, του ρατσισμού και το σεξισμού. Σθεναρός πολέμιος του νεοφιλελευθερισμού, η κυβέρνηση του Μοράλες ακολούθησε μεικτή οικονομική πολιτική, μείωσε την εξάρτηση της Βολιβίας από την Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, πετυχαίνοντας σημαντική οικονομική ανάπτυξη. Παράλληλα μείωσε την επιρροή από τις ΗΠΑ και καλλιέργησε σχέσεις με τις αριστερές κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής - ειδικά με αυτές του Ούγκο Τσάβες της Βενεζουέλας και του Φιντέλ Κάστρο της Κούβας- υπογράφοντας την ένταξη της Βολιβίας στη Βολιβαριανή Συμμαχία των Λαών της Αμερικής (ALBA). Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του αντιτάχθηκε σθεναρά στις αυτονομιστικές τάσεις των ανατολικών περιφερειών της Βολιβίας, οι οποίες υποστηρίζονταν από τη Δεξιά, κέρδισε στο δημοψήφισμα του 2008 σχετικά με την παραμονή του ή όχι στην προεδρία της χώρας και πέτυχε την ψήφιση νέου συντάγματος. Στις εκλογικές αναμετρήσεις του 2009 και 2014 επανεξελέγη πρόεδρος της χώρας, αν και η δημοφιλία του μειώθηκε λόγω των προσπαθειών του να καταργήσει το όριο των δύο προεδρικών θητειών. Μετά τη διενέργεια των προεδρικών εκλογών του 2019, το αποτέλεσμα των οποίων αμφισβητήθηκε, ο Μοράλες παραιτήθηκε ύστερα από απαίτηση του στρατού, και διέφυγε, αφού εξασφάλισε πολιτικό άσυλο, στο Μεξικό και εν συνεχεία στην Αργεντινή.
Μία μέρα μετά την ορκωμοσία του νέου προέδρου, Λουίς Άρσε, στις 9 Νοεμβρίου 2020, ο Μοράλες επέστρεψε στη Βολιβία μετά από παραμονή έντεκα μηνών στο εξωτερικό.[1]