Έντουαρντ Μπένες
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Edvard Beneš (Τσεχικά)
Προφορά
Γέννηση	28  Μαΐου 1884[1][2][3][4][5][6][7][8][9][10] Κόζλανι
Θάνατος	3  Σεπτεμβρίου 1948[1][2][3][4][5][11][6][7][8][9][10] Σεζίμοβο Ούστι
Τόπος ταφής	Σεζίμοβο Ούστι
Εθνικότητα	Τσέχοι
Χώρα πολιτογράφησης	Αυστροουγγαρία Τσεχοσλοβακία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Τσεχικά[12]
Εκπαίδευση	Διδάκτωρ
Σπουδές	Πανεπιστήμιο του Καρόλου Πανεπιστήμιο του Παρισιού Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού Πανεπιστήμιο της Βουργουνδίας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	λέκτορας πολιτικός ποδοσφαιριστής διπλωμάτης κοινωνιολόγος[13]
Εργοδότης	Πανεπιστήμιο του Καρόλου
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Εθνικό Σοσιαλιστικό κόμμα της Τσεχίας
Οικογένεια
Σύζυγος	Χάνα Μπενέσοβα
Αδέλφια	Václav Beneš Vojta Beneš
Συγγενείς	Emilie Benes Brzezinski (first cousin once removed descending) και Václav E. Beneš (second nephew)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας (1935–1938) Πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας (1940–1945) Prime Minister of Czechoslovakia (1921–1922) Minister of Foreign Affairs (Czechoslovakia) (1918–1935) πρέσβης
Βραβεύσεις	Τάγμα του Λευκού Λέοντος Τσεχοσλοβακικός Πολεμικός Σταυρός 1918 (1919) Τάγμα του Αγίου Σάββα (1920) Τάγμα του Στέματος (1921) Τάγμα του Στέματος της Ιταλίας (1921) Honorary citizenship of Třebíč (11  Ιανουαρίου 1935) 1st Class of the Order of the Cross of the Eagle Grand Cordon of the Order of Leopold Order of the Star of Karađorđe Grand Cross of the Military Order of Saint James of the Sword[14] Knight First Class of the Order of St. Olav‎ Μεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής Honorary citizenship of Brno (10  Ιουνίου 1936)[15] Order of the Aztec Eagle (1935)[16] Honorary citizen of Prague Honorary citizenship of Liberec honorary citizen of Kladno (1946) honorary doctorate of the Masaryk University (1937)[17] Honorary citizenship of Moravské Budějovice (15  Ιουνίου 1936)[18][19] Grand Cross of the Military Order of Christ[14]
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Έντουαρντ Μπένες (Edvard Beneš, 1884-1948) ήταν δεύτερος Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην Τσεχοσλοβακία και ένας από τους ηγέτες της ανεξαρτησίας της.

Γεννήθηκε στις 28 Μαΐου 1884 στο Kožlany της Βοημίας, που τότε ανήκε στην Αυστροουγγαρία, και πέθανε στις 3 Σεπτεμβρίου 1948 στο Sezimovo Ústí της Τσεχοσλοβακίας. Ήταν Ελεύθερος Τέκτων^[20]

Τα παιδικά χρόνια

Γεννήθηκε σε οικογένεια χωρικών σε μικρό χωριό κοντά στο Kožlany, το Rakovník, 60 χιλιόμετρα δυτικά της Πράγας. Γυμνάσιο πήγε στην Πράγα από το 1896 έως το 1904. Μετά τις σπουδές του στην φιλοσοφική σχολή Charles University στη Πράγα πήγε στο Παρίσι και στη Σορβόνη όπου σπούδασε κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες. Το 1908 πήρε και το διδακτορικό του στην νομική από την Ντιζόν. Στη συνέχεια δίδαξε για τρία χρόνια στο Prague Academy of Commerce, και μετά την habilitation στον τομέα της φιλοσοφίας, το 1912, έγινε καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Charles. Ασχολήθηκε και με τον Προσκοπισμό^[21].

Άγαλμα του Μπένες στην Πράγα

Η αθλητική του καριέρα

Το 1898 σε ηλικία 14 ετών ο μικρός Μπένες γράφτηκε στην Σλάβια Πράγας. Αγωνίστηκε σαν δεξιός οπισθοφύλακας στην δεύτερη και στην αναπληρωματική ομάδα της Σλάβια και σύμφωνα με τον τύπο της εποχής η διοίκηση της Σλάβια έβλεπε στο πρόσωπό του ένα νέο ποδοσφαιρικό αστέρι. Το 1901 στην διάρκεια ενός αγώνα έσπασε την κνήμη του και διέκοψε οριστικά την ποδοσφαιρική του καριέρα. Μάλιστα επειδή τότε δεν επέτρεπαν σε μαθητές να παίζουν ποδόσφαιρο, τιμωρήθηκε πολύ αυστηρά από τους δασκάλους του. Το 1918 η Σλάβια τον έκανε επίτιμο μέλος της.^[22]

Η πρώτη εξορία

Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν από τους κορυφαίους οργανωτές του κινήματος ανεξαρτησίας της Τσεχοσλοβακίας. Ήταν μέλος μιας μυστικής αντιστασιακής οργάνωσης με το όνομα Μαφία. Τον Σεπτέμβριο του 1915 αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι όπου έκανε πολλές διπλωματικές προσπάθειες για να κερδίσουν αναγνώριση από τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο για το κίνημα ανεξαρτησίας της Τσεχοσλοβακίας, επίσης ο ίδιος ήταν από το 1916 έως το 1918 γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Τσεχοσλοβακίας στο Παρίσι και υπουργός των Εσωτερικών και Εξωτερικών, στην Προσωρινή κυβέρνηση Τσεχοσλοβακίας.

Πολιτική σταδιοδρομία στην Τσεχοσλοβακία

Από το 1918 έως το 1935, ήταν πρώτη φορά υπουργός Εξωτερικών της Τσεχοσλοβακίας, και από το 1920 έως το 1925 και 1929-1935 ήταν μέλος του Κοινοβουλίου. Εκπροσώπησε την Τσεχοσλοβακία στις συνομιλίες της συνθήκης των Βερσαλλιών. Το 1921 διετέλεσε καθηγητής και επίσης από το 1921-1922 πρωθυπουργός. Μεταξύ 1923-1927 υπήρξε μέλος στο συμβούλιο της Κοινωνίας των Εθνών. Είχε εκπροσωπήσει την χώρα του σε διεθνείς διασκέψεις, όπως στη Γένοβα 1922, το Λοκάρνο 1925, τη Χάγη 1930 και τη Λωζάνη το 1932.

Ο Μπένες το 1934

Διετέλεσε μέλος του Εθνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Τσεχοσλοβακίας. Το 1935 διαδέχθηκε τον Τόμας Μάζαρικ και έγινε Πρόεδρος της δημοκρατίας. Υπηρέτησε ως Πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας από το 1935 έως και το 1938, οπότε και παραιτήθηκε κατ' απαίτηση του Χίτλερ, ενώ από το 1938 έως 1945 ήταν σε αυτοεξορία στη Βρετανία, όπου κατέφυγε όταν αντιλήφθηκε ότι θα γινόταν προσπάθεια σύλληψης και δολοφονίας του από τους Ναζί. Εκλέχτηκε δύο φορές: στις 14 Δεκεμβρίου 1935 και στις 19 Ιουνίου 1946, δεδομένου ότι το άρθρο 58 παρ. 5 του Συντάγματος όριζε: "Ο πρώην πρόεδρος θα παραμείνει στην θέση του μέχρι να εκλεγεί νέος"^[23].

Η δεύτερη εξορία

Τον Οκτώβριο του 1938, μετά την συμφωνία του Μονάχου εκχωρεί την Γερμανόφωνη Σουδητία στη Γερμανία, αλλά όταν η Γερμανία κατέλαβε και τις Βοημία, Μοραβία, παραιτήθηκε από τα καθήκοντά του και πήγε στην εξορία στο Λονδίνο. Στη συνέχεια, το 1940 οργάνωσε τη εξόριστη κυβέρνηση της Τσεχοσλοβακίας στο Λονδίνο με τον Jan Šrámek ως πρωθυπουργό και τον ίδιο ως πρόεδρο.

Τον Νοέμβριο του 1940 ο Μπένες μετακόμισε στη μονή στο Άστον Άμποτς κοντά στο Μπάκιχαμσάιρ. Το προσωπικό του ιδιαίτερου του γραφείου, συμπεριλαμβανομένου του γραμματέα του Edvard Táborský και του αρχηγού του επιτελείου Jaromír Smutný μετακόμισε στο The Old Manor House στο γειτονικό χωριό Wingrave, ενώ ο επικεφαλής των στρατιωτικών μυστικών προσωπικό από František Moravec ήταν στο γειτονικό χωριό Addington.

Το 1941 οι Μπένες και ο František Moravec σχεδίασαν την δολοφονία του Ράινχαρντ Χάιντριχ^[24]. η οποία τελικά επιτεύχθηκε το 1942, με αποτέλεσμα τα βίαια γερμανικά αντίποινα όπως εκτέλεση χιλιάδων Τσέχων και την εκ θεμελίων καταστροφή δύο χωριών.

Η κυβέρνησή του διατηρούσε φιλικές σχέσεις με την δύση αλλά και με τον Στάλιν. Το 1943 υπογράφηκε συνθήκη μεταξύ της Τσεχοσλοβακίας και της Σοβιετικής Ένωσης.

Τα τελευταία χρόνια

Στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου επέστρεψε στην προεδρία της Τσεχοσλοβακίας, παραιτήθηκε στις 7 Ιουνίου 1948. Πέθανε από φυσικά αίτια στο σπίτι του στο Sezimovo Ústí στις 3 Σεπτεμβρίου 1948.

Παραπομπές

Αναφορές

• Neil Rees "The Secret History of The Czech Connection - The Czechoslovak Government in Exile in London and Buckinghamshire" compiled by Neil Rees, England, 2005. ISBN 0-9550883-0-5.
• John Wheeler-Bennett Munich : Prologue to Tragedy, New York : Duell, Sloan and Pearce, 1948.
• Paul E. Zinner "Czechoslovakia: The Diplomacy of Eduard Benes" pages 100–122 from The Diplomats 1919–1939 edited by Gordon A. Craig & Felix Gilbert, Princeton University Press: Princeton, New Jersey, United States of America, 1953.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Βιογραφία του από το υπουργείο της Τσεχικής Δημοκρατίας
• Άρθρο του περιοδικού Time Magazine για τον Μπένες στις 26 Σεπτεμβρίου 1938
• Φωτογραφίες από την κηδεία του το 1948 (1)
• Φωτογραφίες από την κηδεία του το 1948 (2)

π • σ • ε Πρόεδροι της Τσεχοσλοβακίας Τόμας Μάζαρικ Μίλαν Χότζα Έντουαρντ Μπένες Γιαν Σιρόβι Εμίλ Χάτσα Κλέμεντ Γκότβαλντ Αντονίν Ζαποτότσκι Γουίλιαμ Σιρόκι Αντονίν Νοβότνι Γιόζεφ Λέναρτ Λούντβικ Σβομπόντα Γκούσταβ Χούζακ Μαριάν Κάλφα Βάτσλαβ Χάβελ Γιάν Στράσκι Κατηγορία Κοινά