From Wikipedia, the free encyclopedia
Η αέρια (φάση) είναι μια από τις τέσσερις (4) θεμελιώδεις καταστάσεις της ύλης. Οι άλλες τρεις (3) είναι η στερεά, η υγρή και η κατάσταση πλάσματος. Στα αέρια τα σωματίδια που τα αποτελούν (άτομα, μόρια ή ιόντα) δεν έχουν καμιά ορισμένη τάξη. Οι διασωματιδιακές δυνάμεις κυμαίνονται από ασθενείς ως σχεδόν αμελητέες. Στην αέρια κατάσταση τα υλικά σώματα δεν έχουν καθορισμένο σχήμα, ούτε ορισμένο όγκο.[1] Το χαρακτηριστικό που διαχωρίζει την αέρια φάση από την υγρή και τη στερεά είναι ο μεγάλος διαχωρισμός των δομικών σωματιδίων της ύλης που την αποτελούν. Τα άχρωμα αέρια είναι συνήθως αόρατα σε ανθρώπινους παρατηρητές. Η αλληλεπίδραση των δομικών σωματιδίων των αερίων με τυχούσα παρουσία εξωτερικών πεδίων δυνάμεων, για παράδειγμα ηλεκτρικών ή βαρυτικών θεωρείται συχνά (σχετικά) αμελητέα. Η αέρια κατάσταση βρίσκεται ανάμεσα στην υγρή κατάσταση και στην κατάσταση πλάσματος.[2] Η κατάσταση πλάσματος αποτελεί ένα υψηλής θερμοκρασίας όριο για τα αέρια. Οριοθετεί το κατώτερο άκρο της κλίμακας θερμοκρασίας που βρίσκονται τα εκφυλισμένα κβαντικά αέρια,[3] που αποκτούν αυξανόμενο ερευνητικό ενδιαφέρον.[4] Τα υψηλής πυκνότητας ατομικά αέρια όταν υπερψύχονται σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες ταξινομούνται, ανάλογα με τη στατιστική τους συμπεριφορά, είτε ως αέρια Μποζέ (Bose gases), είτε ως αέρια Φέρμι (Fermi gases). Εκτός από τις θεμελιώδεις καταστάσεις της ύλης, υπάρχει και μια συμπληρωματική λίστα με «εξωτικές» καταστάσεις (δείτε το παρακάτω πρότυπο).
Τόσο τα υγρά όσο και τα αέρια ονομάζονται επίσης και «ρευστά».
Τα μόνα χημικά στοιχεία που έχουν σταθερές διατομικές αλλομορφές που βρίσκονται στην αέρια κατάσταση υπό κανονικές συνθήκες είναι το υδρογόνο (H2), το άζωτο (N2), το οξυγόνο (O2) και επιπλέον δύο από τα αλογόνα, το φθόριο (F2) και το χλώριο (Cl2). Τα αέρια αυτά, μαζί με τα μονοατομικά ευγενή αέρια, δηλαδή το ήλιο (He), το νέον (Ne), το αργό (Ar), το κρυπτό (Kr), το ξένο (Xe) και το ραδόνιο (Rn), ονομάζονται «στοιχειακά αέρια», για να διαχωρίζονται από τις άλλες αέριες ουσίες που αντιστοιχούν σε χημικές ενώσεις.
Επειδή τα περισσότερα αέρια είναι δύσκολο να παρατηρηθούν άμεσα περιγράφονται με τη χρήση τεσσάρων φυσικών ιδιοτήτων ή μακροσκοπικών χαρακτηριστικών τους:
Αυτά τα τέσσερα χαρακτηριστικά επαναλαμβανόμενα μελετήθηκαν από επιστήμονες όπως ο Ρόμπερτ Μπόιλ (Robert Boyle), ο Ζακ Σαρλ (Jacques Charles), ο Τζων Ντάλτον (John Dalton), ο Ζοζέφ Λουί Γκαι-Λυσάκ (Joseph Gay-Lussac) και ο Αμεντέο Αβογκάντρο (Amedeo Avogadro), για μια ποικιλία αερίων σε διάφορες συνθήκες. Οι λεπτομερειακές τους μελέτες οδήγησαν τελικά σε μια (πρώτη σχετικά γενική) μαθηματική σχέση μεταξύ των παραπάνω αναφερόμενων μακροσκοπικών χαρακτηρισμών, που έμεινε γνωστή ως καταστατική εξίσωση των ιδανικών αερίων (PV = nRT).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.