Αδελφοποίηση
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η αδελφοποίηση είναι τελετή που ασκείται ιστορικά στην ορθόδοξη χριστιανική παράδοση, για να ενώσει μαζί δύο άτομα του ίδιου φύλου (συνήθως άντρες) σε μια αναγνωρισμένη από την εκκλησία σχέση ανάλογη με την αδελφότητα.
Τέτοιες τελετές μπορούν να βρεθούν στην ιστορία της Καθολικής Εκκλησίας μέχρι τον 14ο αιώνα[1] και στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα.[2][3][4] Τεκμηριωμένες σε βυζαντινά χειρόγραφα από τον 9ο έως τον 15ο αιώνα, οι προσευχές καθιέρωσαν τους συμμετέχοντες ως «πνευματικούς αδελφούς» και περιείχαν αναφορές σε αγία ζεύγη, μεταξύ των οποίων και οι Άγιοι Σέργιος και Βάκχος, καθώς και οι Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός, που ήταν «διάσημοι για τη φιλία τους».[5] Στην Αγγλία, ορισμένοι μελετητές πιστεύουν ότι μια αδελφοποίηση μπορεί επίσης να έλαβε χώρα μεταξύ του Γουίλλιαμ Νέβιλ και του Τζον Κλάνβοουε.[6]
Στα τέλη του 20ού αιώνα, η χριστιανική παράδοση απέκτησε φήμη ως το επίκεντρο της διαμάχης που περιλάμβανε υποστηρικτές και αντιπάλους της κοσμικής και θρησκευτικής νομιμοποίησης των σχέσεων μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου.[7]