Αεροναυπηγική
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η αεροναυπηγική μηχανική είναι κλάδος της μηχανολογίας με αντικείμενο την ανάπτυξη, τον σχεδιασμό, την κατασκευή, τη δοκιμή και τη λειτουργία των ιπτάμενων οχημάτων. Το 1960 ο όρος διευρύνθηκε για να περιλαμβάνει και οχήματα που κινούνται στο διάστημα.[1]
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η αεροδυναμική αποτελεί έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της Αεροναυπηγικής καθώς μελετά την κίνηση του αέρα και τους τρόπους που αυτός αλληλεπιδρά με τα αντικείμενα που βρίσκονται σε κίνηση, όπως τα αεροσκάφη.
Οι βασικές αρχές στις οποίες βασίζεται η Αεροναυπηγική είναι θεμελιώδεις για τη λειτουργία όλων των αεροσκαφών. Προωθητικά συστήματα με μεγάλη θερμοδυναμική και προωθητική απόδοση, δομές ελάχιστου βάρους και μέγιστης ανθεκτικότητας, εξωτερικά σχήματα ευσταθή κατά την πτήση και με μέγιστη αεροδυναμική αποδοτικότητα, συστήματα ελέγχου και κατευθύνσεως μεγάλης ακρίβειας και κατάλληλος σχεδιαστικός συμβιβασμός όλων των παραπάνω δίνει τη δυνατότητα στα αεροσκάφη να επιτυγχάνουν τις προβλεπόμενες επιδόσεις.