Αλανσόν

Αλανσόν
; Σφραγίδα	; Έμβλημα
Χώρα	Γαλλία
Διοικητική υπαγωγή	Ορν, καντόνιο του Αλανσόν-3 και διαμέρισμα του Αλανσόν
Ταχυδρομικός κώδικας	61000
Κωδικός Κοινότητας	61001
Πληθυσμός	25.555 (1 Ιανουαρίου 2021)
Έκταση	10,68 km²
Υψόμετρο	135 μέτρα και 127 μέτρα
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα); UTC+02:00 (θερινή ώρα)
	Αλανσόν
Ιστότοπος	https://www.alencon.fr
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Το Αλανσόν (γαλλικά: Alençon‎‎, προφέρεται: [alɑ̃sɔ̃], νορμανδικά: Alençoun‎‎) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό της Ορν, στη διοικητική περιοχή της Νορμανδίας.

Γρήγορες Πληροφορίες Αλανσόν, Χώρα ...

Κλείσιμο

Είναι πρωτεύουσα του νομού και έχει πληθυσμό 26.129 κατοίκους (στην απογραφή του 2016). Η αστική κοινότητα της Αλανσόν (CUA) περιλαμβάνει αρκετές κοινότητες, μερικές από τις οποίες βρίσκονται στο γειτονικό νομό Σαρτ. Οι κάτοικοι ονομάζονται Αλανσοναί(ζ).^[7]

Η Αλανσόν βρίσκεται στα νότια του νομού Ορν, στα σύνορα με το νομό Σαρτ, στην ύπαιθρο της Αλανσόν, φυσική περιοχή της Νορμανδίας. Η πόλη είναι κτισμένη στη συμβολή του ποταμού Σαρτ και του ποταμού Μπριάντ που κατεβαίνει από το δάσος Εκούβ.

Είναι πρωτεύουσα του νομού Ορν και έχει πληθυσμό 26.129 κατοίκους (το 2016), η πιο πυκνοκατοικημένη πόλη στο νομό. Είναι το κέντρο ευρύτερης περιοχής με 67.801 κατοίκους.

Η έκταση είναι 10,68 τετραγωνικά χιλιόμετρα και είναι χτισμένη σε υψόμετρο 127 έως 152 μέτρα.

Η πόλη απέχει 173 χιλιόμετρα (οδικώς 190) κατ'ευθεία γραμμή από το Παρίσι.^[8]

Είναι χτισμένη ανάμεσα στο δάσος Εκούβ στα βόρεια, το δάσος Περσένι στα ανατολικά και το νότιο τμήμα της Άλπεων της Μανς, σε απόσταση 10 χιλιομέτρων περίπου από το καθένα. Έτσι, η πόλη βρίσκεται στη διασταύρωση μεταξύ των δύο περιφερειακών φυσικών πάρκων της Νορμανδίας-Μαιν που την περιβάλλουν και του γειτονικού Περς στα ανατολικά.

Μεσαίωνας

Κατά την εποχή των Μεροβιγγείων, η πόλη ονομαζόταν Μονσόρ. Ως Αλανσόν είναι γνωστή από τις αρχές του 8ου αιώνα. Η περιοχή υπέστη επιδρομές των Βίκινγκ, οι οποίοι διείσδυαν στην περιοχή ακολουθώντας τους ποταμούς Ορν, Λίγηρα, Μαιν και Σαρτ και λεηλατούσαν τις πόλεις φθάνοντας έως το Παρίσι και νοτιότερα. Το 911, με τη συνθήκη του Σαιν-Κλαιρ-συρ-Επτ ο βασιλιάς Κάρολος ο Απλός παραχώρησε μια τεράστια επικράτεια, το μετέπειτα δουκάτο της Νορμανδίας,^[9] στον αρχηγό των Βίκινγκ, Ρόλλο και η περιοχή ηρέμησε σχετικά.

Στα τέλη του 10ου αιώνα η Αλανσόν έγινε έδρα χωροδεσποτείας που ιδρύθηκε από τους άρχοντες της Μπελέμ, οι οποίοι ανήκαν στον οίκο του Κρέιγ. Εκτός από την Αλανσόν, οι Μπελέμ είχαν στην κατοχή τους επίσης την κομητεία του Περς και το δεσποτάτο της Μορτάν.

Τους Μπελέμ διαδέχθηκαν στην Αλανσόν οι Μοντγκομερύ και η πόλη έγινε πρωτεύουσα κομητείας. Στη συνέχεια τη διεκδίκησαν οι δούκες της Νορμανδίας και οι Νορμανδο-ανδεγαυοί βασιλείς της Αγγλίας. Από το 1414 έγινε δουκάτο.

Νεότεροι χρόνοι

Τον 16ο αιώνα, η Μαργαρίτα της Ναβάρρας, αδελφή του Φραγκίσκου Α', εγκαταστάθηκε στην Αλανσόν μετά το θάνατο του συζύγου της στην Παβία, το 1525. Δημιούργησε δική της αυλή όπου συγκεντρώθηκαν πολλοί άνθρωποι των γραμμάτων και οι νέες ιδέες που διείσδυσαν στην Αλανσόν συνέβαλαν στη διάδοση του Προτεσταντισμού στην περιοχή κατά το πρώτο μισό του 16ου αιώνα. Σύντομα η πόλη έγινε προπύργιο των Ουγενότων. Μετά το θάνατό της Μαργαρίτας το 1549, η Αλανσόν περιήλθε στο γαλλικό στέμμα.

Κατά τη διάρκεια των Θρησκευτικών πολέμων στην πόλη και την περιοχή έγιναν σφοδρές μάχες ανάμεσα στους Ουγενότους και τους Καθολικούς της Ιερής Λίγκας. Το διάταγμα της Νάντης έφερε στην πόλη μια σχετική ησυχία και ανάπτυξη. Κατά τη διάρκεια των διώξεων κατά των Ουγενότων μετά την ανάκληση του διατάγματος της Νάντης το 1685, μεγάλο τμήμα του πληθυσμού μετανάστευσε για να αποφύγει τις διώξεις, γεγονός που κατέστρεψε την οικονομία της πόλης.

Σύγχρονη εποχή - Β' Παγκόσμιος πόλεμος

Στα τέλη Απριλίου 1944, οι βομβαρδισμοί των συμμάχων στους κύριους δρόμους (δρόμοι, γέφυρες και σιδηρόδρομοι) προμήνυαν μια επερχόμενη απόβαση. Στις 21 Μαΐου 1944, ο σταθμός της Αλανσόν βομβαρδίστηκε από συμμαχικά αεροπλάνα. Από τις 6 Ιουνίου έως τις 11 Αυγούστου 1944, η πόλη υπέστη περίπου είκοσι βομβιστικές επιδρομές, με περίπου 200 θύματα. Στις 12 Αυγούστου του 1944, η 2η τεθωρακισμένη μεραρχία υπό τον στρατηγό Λεκλέρ απελευθέρωσε την πόλη από το γερμανικό ζυγό πριν αναχωρήσει μετά από λίγες ημέρες για την Αρζαντάν και στη συνέχεια για το Παρίσι. Μια πέτρινη κατοικία που βρίσκεται στην οδό Πον Νεφ φέρει αναμνηστική πλάκα και επιγραφή: «Εδώ, ο στρατηγός Λεκλέρ, απελευθερωτής της πόλης, εγκατέστησε το στρατηγείο του το πρωί της 08.12.1944». Η πόλη απελευθερώθηκε αμαχητί, οι Γερμανοί την είχαν εγκαταλείψει λίγες ώρες νωρίτερα για να προετοιμάσουν αντεπίθεση στο δάσος Εκούβ. Η Αλανσόν είναι η πρώτη γαλλική πόλη που απελευθερώθηκε από τις γαλλικές δυνάμεις και όχι από τους Συμμάχους. ^[10]

Τον 15ο αιώνα, άρχισε η παραγωγή της δαντέλας της Αλανσόν, η οποία κορυφώθηκε δύο αιώνες αργότερα. Το 1665 ιδρύθηκε εργοστάσιο στο οποίο ο Κολμπέρ χορήγησε το προνόμιο του βασιλικού εργοστασίου. Το εργοστάσιο έφτασε να απασχολεί έως και οκτώ χιλιάδες πλέκτριες.

Τον 16ο αιώνα εμφανίστηκαν στην πόλη τα πρώτα τυπογραφεία και η εκτύπωση ταχύτατα άρχισε να ακμάζει.

Τα κλωστοϋφαντουργεία τον 17ο αιώνα έφεραν ακόμη μεγαλύτερη ευημερία. Η πόλη έζησε μια πρώιμη βιομηχανική επανάσταση στην οποία η ανάκληση του διατάγματος της Νάντης το 1685 έφερε ένα θανατηφόρο πλήγμα προκαλώντας τη μετανάστευση των Ουγενότων βιομηχάνων στην Αγγλία και την Ολλανδία.

Κατά τον 19ο αιώνα, η Αλανσόν γνώρισε μια βιομηχανική αναβίωση χάρη στο άνοιγμα αρκετών εργοστασίων. Τα οδικά και σιδηροδρομικά δίκτυα αυξήθηκαν αλλά η απόφαση να περάσει η σιδηροδρομική γραμμή Παρίσι-Βρέστη από το Λε Μαν αντί για την Αλανσόν την καταδίκασε, παρά την ακμάζουσα βιομηχανία της, σε απομόνωση μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Τον 20ό αιώνα, η Αλανσόν έγινε ένα από τα οχυρά της Moulinex (βιομηχανική εταιρεία μικρών συσκευών). Το εργοστάσιο Moulinex στην Αλανσόν, το οποίο δημιούργησε το 1937 ο Jean Mantelet, έγινε το βιομηχανικό κέντρο της πόλης. Το οριστικό κλείσιμο του εργοστασίου το 2002, που την εποχή εκείνη είχε περίπου 1.000 υπαλλήλους και παρείχε εργασία σε πολλούς τοπικούς εργολάβους, αποτέλεσε τεράστιο πλήγμα για την πόλη και το νομό. Σήμερα, ο όμιλος SEB, που αγόρασε το εμπορικό σήμα, δημιούργησε ένα κατάστημα όπου πωλούνται τα περισσότερα από τα εμπορικά προϊόντα της εταιρείας σε ένα τμήμα του παλιού εργοστασίου και ανέθεσε την κατασκευή συσκευών, όπως ο γνωστός «μύλος λαχανικών», στην εταιρεία Adiamix ^[11](40 εργαζόμενοι), που λειτουργεί σε τμήμα του παλιού εργοστασίου Moulinex.

Μετά το κλείσιμο της Moulinex, η κοινότητα ξεκίνησε το σχέδιο Phoenix, το σύνθημα του οποίου ήταν 1.000 θέσεις εργασίας σε 1.000 ημέρες.

Το 1983 δημιουργήθηκε το Ανώτατο Ινστιτούτο Πλαστικών της Αλανσόν (ISPA) που συνέβαλε, μέσω της κατάρτισης για επαγγελματική σταδιοδρομία στη βιομηχανία πλαστικών, στη δημιουργία νέων επιχειρήσεων που ειδικεύονται στην χύτευση πλαστικών.

Σήμερα, η Αλανσόν είναι η δεύτερη μεγαλύτερη περιοχή σε επιχειρήσεις πλαστικών στη Γαλλία. ^[12] Το άνοιγμα της οδικής αρτηρίας Α28 μεταξύ Αλανσόν και Λε Μαν τον Ιούνιο του 2001, καθώς και μεταξύ Αλανσόν και Καν τον Οκτώβριο του 2005, βοήθησε περαιτέρω στην ανάπτυξη της πόλης.

Επί πλέον υπάρχουν σχολές δαντελοποιίας και αρκετές άλλες βιομηχανίες, όπως νηματουργεία, εργοστάσια κατασκευής οικιακών συσκευών, ενδυμάτων, ηλεκτρικών ειδών, ειδών πορσελάνης, πριονιστήρια, τυπογραφεία και λατομεία.

Η πόλη είναι έδρα του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Αλανσόν.

Παρά τις σοβαρές ζημίες που έπαθε κατά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, στην πόλη υπάρχουν αρκετά από τα μνημεία του παρελθόντος, όπως

ο καθεδρικός ναός της πόλης με τρίεδρη στέγη του 16ου αιώνα και εξαιρετικά βιτρώ της ίδιας εποχής,
η εκκλησία του Αγίου Λεονάρδου σε γοτθικό ρυθμό,
η οικία του Οζέ του 15ου αιώνα όπου στεγάζεται το Γραφείο Τουρισμού,
ερείπια πύργου του 14ου αιώνα,
το δημαρχείο, κτίριο του 18ου αιώνα,
το κτίριο της Νομαρχίας, του 17ου αιώνα κ.α.

Η Αλανσόν είναι επίσης διάσημη για τον πράσινο τουρισμό, δεδομένου ότι η πόλη βρίσκεται μεταξύ του φυσικού πάρκου Νορμανδία-Μαιν και του περιφερειακού φυσικού πάρκου Περς.