Αλφεράτζ
αστέρι / From Wikipedia, the free encyclopedia
Αλφεράτζ ή Σιρά είναι το ιδιαίτερο όνομα του αστέρα α (άλφα) του αστερισμού Ανδρομέδα (α And), που είναι και ο φωτεινότερος του αστερισμού. Ευρισκόμενος στο σύνορο με τον αστερισμό Πήγασο, αποτελεί τον βορειοανατολικό αστέρα στο Τετράπλευρο του Πηγάσου. Ο Πτολεμαίος θεωρούσε ότι ο α Ανδρομέδας μοιράζεται μεταξύ των δύο αστερισμών και ακολουθώντας τον ο Γιόχαν Μπάγερ του έδωσε όνομα και στους δύο: α Ανδρομέδας και δέλτα (δ) Πηγάσου (δ Peg). Με τον καθορισμό των σύγχρονων επίσημων συνόρων των αστερισμών το 1930, ο Αλφεράτζ βρέθηκε μέσα στην Ανδρομέδα και η ονομασία «δ Πηγάσου» δεν χρησιμοποιείται πλέον για αυτόν, αλλά προς αποφυγή συγχύσεως, δεν υπάρχει αστέρας «δ» ούτε στον Πήγασο[1].
Αλφεράτζ (α Ανδρομέδας) | ||
---|---|---|
Αστερισμός: | Ανδρομέδα | |
Συντεταγμένες (εποχή 2000.0): | α = 0h:08m:23s , δ = +29°.05΄.26΄΄ | |
Φαινόμενο μέγεθος: | 2,06 (2,22 & 4,21) | |
Φασματικός τύπος: | B8 IV pMnHg + A3 V | |
Απόσταση από τη Γη: | 97 ± 1 έτη φωτός | |
Ονομασίες σε καταλόγους | δ Πηγάσου, 21 Ανδρομέδας (κατά Φλάμστηντ), HR 15, HD 358, SAO 73765, HIP 677, BD +28°4, FK5 1, GC 127, PPM 89441 | |
Ο Αλφεράτζ απέχει 97 έτη φωτός από τη Γη. Παρότι με γυμνό μάτι φαίνεται ως απλός αστέρας με φαινόμενο μέγεθος +2,06, στην πραγματικότητα αποτελεί ένα διπλό αστρικό σύστημα, δηλαδή πρόκειται για δύο αστέρες που περιφέρονται γύρω από το κοινό κέντρο μάζας τους. Η χημική σύσταση του φωτεινότερου από αυτούς τους αστέρες είναι ιδιόμορφη, καθώς χαρακτηρίζεται ως αστέρας υδραργύρου-μαγγανίου (ο φωτεινότερος τέτοιος στον ουρανό της Γης, με δεύτερο τον γ Κόρακα), δηλαδή η ατμόσφαιρά του περιέχει αφύσικα υψηλά επίπεδα υδραργύρου, μαγγανίου και άλλων χημικών στοιχείων, όπως το γάλλιο και το ξένο[2].