Ο Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος (1861-1865) ήταν ο πλέον καταστροφικός πόλεμος που έζησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (ΗΠΑ)[1] και ταυτοχρόνως ιστορικό γεγονός με σημαντικό αντίκτυπο στην αμερικανική κοινωνία και οικονομία. Οι ανθρώπινες απώλειες στις μάχες ξεπέρασαν τις 600.000, οι θάνατοι αμάχων ξεπέρασαν τους 500.000, ενώ καταστράφηκε περίπου το 40% της οικονομίας. Ο πόλεμος ήταν αποτέλεσμα κυρίως των πολύ σοβαρών οικονομικών διαφορών μεταξύ των Πολιτειών αλλά και του πολιτειακού συστήματος των τότε ΗΠΑ, στο οποίο η προεδρία έπαιζε μικρό ρόλο στην καθοδήγηση του συνόλου της οικονομίας των Πολιτειών.
|
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Γρήγορες Πληροφορίες Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος, Χρονολογία ...
Κλείσιμο
Η έκρηξη του πολέμου σημειώθηκε λίγο πριν από την εκλογή του προέδρου Αβραάμ Λίνκολν, ο οποίος αντιμετώπισε την απόσχιση των Πολιτειών του Νότου την ώρα που αναλάμβανε τα προεδρικά του καθήκοντα. Το διακύβευμα για τον Λίνκολν και τις υπόλοιπες Πολιτείες του Βορρά ήταν η επαναφορά των αποσχισθεισών Πολιτειών στις ΗΠΑ -στην «Ένωση»- και η διατήρηση του κράτους που τότε βρισκόταν σε διαδικασία εδαφικής και οικονομικής ανάπτυξης. Για τον Νότο σκοπός ήταν οι νότιες Πολιτείες να αποτελέσουν ξεχωριστό κράτος, του οποίου την τύχη δεν θα καθόριζε η Ουάσιγκτον. Η τελική επικράτηση του Βορρά είχε ως αποτέλεσμα τη διατήρηση των ΗΠΑ με τη μορφή (αν και όχι με την έκταση) που γνωρίζουμε σήμερα. Επιπλέον, με τη Διακήρυξη Χειραφέτησης που υπογράφτηκε το 1862/63 και κυρίως τη 13η τροπολογία του Συντάγματος το 1865, περίπου 3,5 εκατομμύρια Αφροαμερικανοί —40% του πληθυσμού των νότιων Πολιτειών προπολεμικά— απέκτησαν την ελευθερία τους, ενώ η θέση τους στην αμερικανική κοινωνία απασχόλησε έντονα τη χώρα κατά την περίοδο της ανασυγκρότησης των ΗΠΑ (π. 1863-1877) και πολύ αργότερα.[2]
Η δουλεία αποτέλεσε κύρια αιτία του εμφυλίου πολέμου,[3][4] στενά συνδεδεμένη με τις ευρύτερες αντιθέσεις μεταξύ του Βορρά και του Νότου σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Μετά την κήρυξη του πολέμου, ο Λίνκολν επιχείρησε να αντιμετωπίσει τις διεκδικήσεις του Νότου χρησιμοποιώντας τη δουλεία ως ηθικό αντίβαρο του μακροχρόνιου και πολύ αιματηρού αγώνα. Εκ του αποτελέσματος, θεωρείται ο πρόεδρος που διατήρησε την ενότητα επιβάλλοντας ισχυρότερο προεδρικό ρόλο σ' αυτή την ομοσπονδιακή χώρα που σήμερα ενεργεί πολύ περισσότερο ως ενιαίο κράτος απ' όσο είχαν φανταστεί οι ιδρυτές του, το 1776.