Αναρχοκομμουνισμός
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο αναρχοκομμουνισμός είναι ένας πολιτικός χώρος ο οποίος υποστηρίζει την κατάργηση του κράτους, της ιδιωτικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής (γαίες, εργοστάσια, μεγάλες επιχειρήσεις) και του καπιταλισμού, με σκοπό την αντικατάστασή τους από ένα κομμουνιστικό σύστημα συλλογικής ιδιοκτησίας και διαχείρισης των μέσων παραγωγής, στηριγμένο σε ένα δίκτυο εθελοντικών συνεταιρισμών μεταξύ ισότιμων παραγωγών και πολιτών, το οποίο θα λειτουργεί στη βάση της άμεσης δημοκρατίας.
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο αναρχοκομμουνισμός τοποθετείται στο ευρύτερο πλαίσιο του ελευθεριακού σοσιαλισμού και έχει τις ρίζες του στον αναρχοκολεκτιβισμό του Μιχαήλ Μπακούνιν της Πρώτης Διεθνούς. Ο Πιοτρ Κροπότκιν (1842-1921) υποστήριξε ότι η πραγματική καταγωγή του αναρχισμού ήταν «η δημιουργική, εποικοδομητική δράση των μαζών». Τόνισε χαρακτηριστικά πως «ο αναρχισμός έλκει την καταγωγή του από το λαό και θα διατηρήσει τη ζωτικότητα και τη δημιουργική του δύναμη αρκετά μόνο εάν παραμείνει κίνημα του λαού».
Δύο ζητήματα που δίχασαν ιστορικά τους αναρχοκομμουνιστές ήταν το αν οι διαχειριστικές αποφάσεις στις κομμούνες θα λαμβάνονται πλειοψηφικά ή συναινετικά, και το αν οι αναρχικοί πρέπει να ενσωματωθούν σε μία ενιαία οργάνωση με κοινή γραμμή και τακτικές (πλατφορμισμός), ή οι επιμέρους τοπικές αναρχικές ομάδες να διατηρήσουν πλήρη αυτονομία. Ο πλατφορμισμός διαμορφώθηκε αρχικά κατά τον Μεσοπόλεμο, στο πλαίσιο μίας προσπάθειας αντιμετώπισης των αιτιών που οδήγησαν στην ήττα του αναρχισμού κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Η αντιοργανωτική πτέρυγα του αναρχοκομμουνισμού έχει επηρεάσει πολύ σημαντικά τον σύγχρονο αναρχισμό μετά τη δεκαετία του 1950, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα και πλατφορμιστικές οργανώσεις.