Ανατόλι Πέτροβιτς Αλεξάντροφ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ανατόλι Πέτροβιτς Αλεξάντροφ (ρωσ. Анатолий Петрович Александров, 13 Φεβρουαρίου 1903 – 3 Φεβρουαρίου 1994), γνωστός και ως Α.Π. Αλεξάντροφ, ήταν Ρώσος/Σοβιετικός φυσικός, διευθυντής του Ινστιτούτου Κουρτσάτοφ, ακαδημαϊκός (από το 1953) και πρόεδρος επί δεκαετία και πλέον της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών.
Ο Ανατόλι Π. Αλεξάντροφ γεννήθηκε στη μικρή πόλη Ταράστσα στο τότε Κυβερνείο του Κιέβου της Ρωσικής Αυτοκρατορίας (σήμερα βρίσκεται στην Ουκρανία). Μετά την αποφοίτησή του το 1930 προσκλήθηκε από τον Αμπράμ Ιόφε να συνεργασθούν στο Λένινγκραντ.[6]
Ο Αλεξάντροφ έγινε γνωστός όταν, κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, βρήκε μια μέθοδο σε συνεργασία με τον Ίγκορ Κουρτσάτοφ να απομαγνητίζει τα πλοία, ώστε να προστατεύονται από τις γερμανικές θαλάσσιες νάρκες. Η μέθοδος ήταν λειτουργική από τα τέλη του 1941 και χρησιμοποιήθηκε από τότε μέχρι το τέλος του πολέμου και μετέπειτα. Οι Αλεξάντροφ και Κουρτσάτοφ συνέχισαν να εργάζονται μαζί στο Ινστιτούτο Ιόφε. Το 1943 το εργαστήριό τους χωρίσθηκε από το Ινστιτούτο αυτό και εγκαταστάθηκε στη Μόσχα για εργασία στο σοβιετικό πρόγραμμα ατομικής βόμβας).[7][8][9] Από το 1962 ο Αλεξάντροφ ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης.
Χαρακτηριζόμενος από συνεργάτες του ως ιδιοφυής επιστήμονας και οργανωτής, ο Α. Αλεξάντροφ συγκλονίσθηκε από το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ, το χειρότερο στην ανθρώπινη ιστορία. Η καταστροφή αυτή παρακίνησε τη Σοβιετική κυβέρνηση να αναθεωρήσει και να αναβάλει το φιλόδοξο πρόγραμμα πυρηνικών εργοστασίων ενέργειας. Ως ο βασικός σχεδιαστής του τύπου πυρηνικού αντιδραστήρα RBMK, που εξερράγη στο Τσερνόμπιλ, ο Αλεξάντροφ αρνήθηκε να παραδεχθεί ότι κάποιο σχεδιαστικό ελάττωμα ήταν μερικώς υπαίτιο για τη καταστροφή.[10]
Ο Ανατόλι Π. Αλεξάντροφ πέθανε από καρδιακή προσβολή στη Μόσχα, σε ηλικία 90 ετών.