Αντιγραφή του DNA
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η αντιγραφή του DNA είναι η διαδικασία κατά την οποία το DNA αυτοδιπλασιάζεται μέσα σε ένα κύτταρο προκειμένου να διατηρηθούν και να μεταβιβαστούν οι γενετικές πληροφορίες από ένα κύτταρο στα θυγατρικά του και από έναν οργανισμό στους απογόνους του.
Η συμπληρωματικότητα των βάσεων του DNA οδήγησε τους Τζέιμς Γουάτσον και Φράνσις Κρικ, όταν περιέγραφαν το μοντέλο τους για τη δομή του γενετικού υλικού το 1953, να γράψουν: «Είναι φανερό ότι το ειδικό ζευγάρωμα που έχουμε υποθέσει ότι δημιουργείται μεταξύ των βάσεων του DNA προτείνει έναν απλό μηχανισμό αντιγραφής του γενετικού υλικού.» Οι Τζέιμς Γουάτσον και Φράνσις Κρικ φαντάστηκαν μια διπλή έλικα η οποία ξετυλίγεται και κάθε αλυσίδα λειτουργεί σαν καλούπι για τη σύνθεση μιας νέας συμπληρωματικής αλυσίδας. Έτσι τα δύο θυγατρικά μόρια που προκύπτουν είναι γενετικά πανομοιότυπα με το μητρικό και μεταξύ τους και καθένα αποτελείται από μια παλιά και μια καινούργια αλυσίδα. Ο μηχανισμός αυτός ονομάστηκε ημισυντηρητικός μηχανισμός και αποδείχθηκε πειραματικά in vivo.
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |