Αρζαντέιγ (Βαλ-ντ'Ουάζ)

Αρζαντέιγ
	Η γέφυρα της Αρζαντέιγ στον Σηκουάνα
; Σφραγίδα	; Έμβλημα
Διοίκηση
Χώρα	Γαλλία
Διοικητική υπαγωγή	διαμέρισμα του Αρζαντέιγ και Βαλ-ντ'Ουάζ
• Δήμαρχος του Αρζαντέιγ	Ζωρζ Μοτρόν (από 2014)
Ταχυδρομικός κώδικας	95100
Κωδικός Κοινότητας	95018
Πληθυσμός	107.221 (1 Ιανουαρίου 2021)
Έκταση	17,22 km²
Υψόμετρο	169 μέτρα και 21 μέτρα
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα); UTC+02:00 (θερινή ώρα)
	Αρζαντέιγ
Ιστότοπος	http://www.argenteuil.fr
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Η Αρζαντέιγ (γαλλικά: Argenteuil) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό Βαλ-ντ'Ουάζ, στην περιοχή Ιλ-ντε-Φρανς, στα βορειοδυτικά προάστια του Παρισιού. Είναι υπονομαρχία και έδρα του διοικητικού διαμερίσματος Αρζαντέιγ.

Γρήγορες Πληροφορίες Αρζαντέιγ, Διοίκηση ...

Κλείσιμο

Είναι η πιο πυκνοκατοικημένη κοινότητα στο νομό και τέταρτη πληθυσμιακά στην Ιλ-ντε-Φρανς μετά το Παρίσι, τη Μπουλόνι-Μπιγιανκούρ και το Σαιν-Ντενί, ο πληθυσμός της ανέρχεται σε 110.468 κατοίκους (2016).

Παλιά αγροτική και αμπελουργική περιοχή, η πόλη υπέστη σημαντική εκβιομηχάνιση από τα τέλη του 19ου αιώνα και σήμερα είναι μεγάλο βιομηχανικό κέντρο.

Η Αρζαντέιγ έχει γίνει διάσημη μέσα από τους πίνακες ιμπρεσιονιστών ζωγράφων, όπως οι Κλωντ Μονέ, Ωγκύστ Ρενουάρ κ.ά.

Οι κάτοικοι αναφέρονται ως Αρζαντεϊγιέ (ζ).^[9]

Το όνομα Αρζαντέιγ καταγράφεται για πρώτη φορά σε βασιλικό χάρτη του 697 ως Argentoialum, από τη λατινική/γαλατική ρίζα argento που σημαίνει «ασήμι, αργυρόχρωμη ή λαμπερή», ίσως σε σχέση με την αστραφτερή επιφάνεια του ποταμού Σηκουάνα, στις όχθες του οποίου βρισκόταν η πόλη, και από ένα κελτικό επίθεμα -ialo, το οποίο δήλωνε τον τόπο.

Η Αρζαντέιγ βρίσκεται στα νοτιοανατολικά του νομού Βαλ-ντ'Ουάζ, στη διοικητική περιοχή Ιλ-ντ-Φρανς, περίπου 12 χιλιόμετρα (κατ'ευθεία γραμμή) βορειοδυτικά από το κέντρο του Παρισιού.

Η πόλη είναι χτισμένη στη δεξιά όχθη του Σηκουάνα και είναι η μεγαλύτερη πληθυσμιακά πόλη του νομού. Ο πληθυσμός της ανέρχεται σε 110.468 κατοίκους (2016).

Εκτείνεται 5 χιλιόμετρα κατά μήκος του Σηκουάνα. Αρχικά αναπτύχθηκε στο επίπεδο του ποταμού, αλλά σήμερα εκτείνεται και στους δύο λόφους Κορμέιγ (167 μέτρα) και Σανουά (124 μέτρα).

Η έκταση της κοινότητας είναι 17,22 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Η περιοχή είχε κατοικηθεί από την Παλαιολιθική εποχή, όπως μαρτυρούν τα ευρήματα της αρχαιολογικής έρευνας.

Τον 4ο αιώνα, οι Ρωμαίοι εισήγαγαν την αμπελοκαλλιέργεια και την παραγωγή κρασιού στην Αρζαντέιγ. Τον 4ο και 5ο αιώνα ο τόπος καταστράφηκε κατά τη διάρκεια των βαρβαρικών εισβολών.

Στη θέση της πόλης Αρζαντέιγ, τον 7ο αιώνα ιδρύθηκε ένα αββαείο που τον 9ο αιώνα ανοικοδομήθηκε. Στις αρχές του 12ου αιώνα, εδώ κατέφυγε η Ελοΐζα, η σύζυγος του φιλοσόφου Πέτρου Αβελάρδου, μετά το τραγικό τέλος της ιστορίας τους και έγινε ηγουμένη. Το μοναστήρι καταστράφηκε κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης.

Εκείνη την εποχή, η αμπελουργία διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην Αρζαντέιγ, που πλέον ο πληθυσμός της είχε φτάσει τους περίπου 1500 κατοίκους, η ποιότητα του κρασιού της αναγνωρίζονταν ιδιαίτερα την εποχή εκείνη. Η αμπελουργία είχε ως αποτέλεσμα σημαντική ναυτιλιακή δραστηριότητα και ανάπτυξη στην πόλη.

Στα τέλη του 18ου αιώνα, η παραγωγή σιτηρών ξεκίνησε στην περιοχή προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι συχνοί λιμοί. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αρκετοί ανεμόμυλοι χτίστηκαν στην όχθη του ποταμού.

Οι οχυρώσεις κατεδαφίστηκαν στις αρχές του 19ου αιώνα και στη θέση τους δημιουργήθηκαν λεωφόροι. Η οδική γέφυρα πάνω στον Σηκουάνα χτίστηκε το 1832 και είχε διόδια μέχρι το 1910.

Με την έλευση του σιδηρόδρομου το 1851 και τη σιδηροδρομική γέφυρα της Αρζαντέιγ, ο τόπος έγινε ένας προορισμός κυριακάτικων εκδρομών για τους κατοίκους του Παρισιού. Οι ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι επισκέπτονταν συχνά την πόλη. Ο Κλωντ Μονέ έζησε εδώ από το 1871 έως το 1878.

Τα σπαράγγια της Αρζαντέιγ, τα οποία καλλιεργούνταν ανάμεσα στα αμπέλια, ήταν ονομαστά.

Το 1866 κατασκευάστηκε η εκκλησία Σαιν-Ντενί, όπου βρίσκεται ο Χιτώνας της Αρζαντέιγ, τμήμα του χιτώνα του Χριστού, που είχε χαρίσει ο Καρλομάγνος στο παλαιό αββαείο της πόλης και επί αιώνες αποτελεί αντικείμενο προσκυνήματος πιστών.

Με την έντονη εκβιομηχάνιση της πόλης από τον 19ο αιώνα, εργοστάσια εγκαταστάθηκαν στην όχθη του ποταμού. Επίσης ναυπηγεία και μεταλλουργικές βιομηχανίες (η εταιρεία Joly από την Αρζαντέιγ έχτισε το παρισινό εμπορικό κέντρο καθώς και τον σταθμό Σαιν Λαζάρ).

Το 1921 υπήρχαν περίπου 100 βιομηχανικές εταιρείες στην πόλη καθώς και ένας πολύ μεγαλύτερος αριθμός βιοτεχνικών επιχειρήσεων. Το 1924, η Αρζαντέιγ φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς αγώνες κωπηλασίας.

Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η αστική ανάπτυξη έγινε κεντρικό ζήτημα για την πόλη, καθώς ο πληθυσμός αυξανόταν σταθερά. Στη δεκαετία του 1960, μεγάλα κτίρια και οικιστικά συγκροτήματα χτίστηκαν σε προηγουμένως γεωργικές εκτάσεις, δημιουργώντας μάλλον υποβαθμισμένες συνοικίες, σήμερα μόνο μερικοί, από τους πολλούς που υπήρχαν παλιότερα, οπωρώνες ή περιβόλια έχουν απομείνει στο βόρειο τμήμα της πόλης.

Σήμερα η Αρζαντέιγ είναι μεγάλο βιομηχανικό κέντρο με μεταλλουργία (χυτήρια, χαλκουργία, φύλλα αλουμινίου), εργοστάσια επίπλων, σκευών και σιδηρών εξαρτημάτων οχημάτων, ηλεκτρικών ειδών, αεροναυτικών κατασκευών, χημικών προϊόντων, φωτογραφικών φιλμ, αρωμάτων, λάκας και βερνικιών.^[10]

Παλιότερα η πόλη ήταν προορισμός εκδρομών στη φύση για τους Παρισινούς, τώρα είναι ένα προάστιο του Παρισιού. Ζωγράφοι, όπως ο Κλωντ Μονέ, ο Εντουάρ Μανέ, ο Ζαν-Ετιέν Ντελακρουά, ο Ωγκύστ Ρενουάρ, ο Ζωρζ Μπρακ και άλλοι, έκαναν την πόλη διάσημη μέσα από τους πίνακές τους.