Αρχαίοι Μακεδόνες
Αρχαίο Ελληνικό φύλο / From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι Μακεδόνες ήταν αρχαίο ελληνικό φύλο[1] που ζούσε στην πεδιάδα γύρω από τους ποταμούς Αλιάκμονα και κάτω Αξιό στο βορειοανατολικό τμήμα της αρχαίας Ελλάδας. Επεκτάθηκε σταδιακά από την πατρίδα του κατά μήκος της κοιλάδας του Αλιάκμονα στο βόρειο άκρο του ελληνικού κόσμου, απορροφώντας ή εκδιώκοντας γειτονικά μη ελληνικά φύλα, κυρίως Θρακικά.[2][3] Μιλούσαν την αρχαία μακεδονική γλώσσα, η οποία συνήθως ταξινομείται από τους μελετητές ως διάλεκτος της βορειοδυτικής δωρικής ελληνικής και περιστασιακά ως ξεχωριστή ελληνική γλώσσα ή ως αιολική διάλεκτος. Ωστόσο, η γλώσσα της περιοχής κατά τη διάρκεια της κλασικής αρχαιότητας ήταν η αττική διάλεκτος, η οποία αντικαταστάθηκε από την κοινή ελληνική κατά την ελληνιστική περίοδο.[4] Οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις αντανακλούσαν εκείνες των άλλων Ελλήνων, ακολουθώντας τις κύριες θεότητες του ελληνικού πανθέου, αν και οι Μακεδόνες συνέχισαν τις αρχαϊκές ταφικές πρακτικές που είχαν σταματήσει σε άλλα μέρη της Ελλάδας μετά τον 6ο αιώνα π.Χ. Εκτός από τη βασιλεία, ο πυρήνας της μακεδονικής κοινωνίας ήταν η αριστοκρατία. Παρόμοια με την αριστοκρατία της γειτονικής Θεσσαλίας, ο πλούτος τους βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στην εκτροφή αλόγων και βοοειδών.
Αν και κυβερνήθηκε από διάφορους βασιλικούς οίκους, το βασίλειο της Μακεδονίας, που ιδρύθηκε γύρω στον 7ο αιώνα π.Χ., συνδέεται κυρίως με τη δυναστεία των Αργεάδων. Η δυναστεία φέρεται να ιδρύθηκε από τον Περδίκκα Α΄, απόγονο του θρυλικού Τήμενου του Άργους, ενώ η περιοχή της Μακεδονίας πήρε το όνομά της από τον Μακεδόνα, μια μορφή της ελληνικής μυθολογίας. Οι Μακεδόνες, που παραδοσιακά διοικούνταν από ανεξάρτητες οικογένειες, φαίνεται ότι αποδέχθηκαν την κυριαρχία των Αργεάδων από την εποχή του Αλεξάνδρου Α' (498 - 454 π.Χ.). Υπό τον Φίλιππο Β' (359 - 336 π.Χ.), οι Μακεδόνες πιστώθηκαν πολλές στρατιωτικές καινοτομίες, οι οποίες διεύρυναν την επικράτειά τους και αύξησαν τον έλεγχό τους σε άλλες περιοχές που εκτείνονταν ως τη Θράκη. Αυτή η εδραίωση επέτρεψε τα κατορθώματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου (336 - 323 π.Χ.), την κατάκτηση της Περσικής Αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών, την ίδρυση των ελληνιστικών κρατών των Διαδόχων και την έναρξη της ελληνιστικής περιόδου στη Δυτική Ασία, την Ελλάδα και τον ευρύτερο μεσογειακό κόσμο. Οι Μακεδόνες κατακτήθηκαν τελικά από τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία, η οποία διέλυσε τη μακεδονική μοναρχία στο τέλος του Τρίτου Μακεδονικού Πολέμου (171-168 π.Χ.) και δημιούργησε τη ρωμαϊκή επαρχία της Μακεδονίας μετά τον Τέταρτο Μακεδονικό Πόλεμο (150-148 π.Χ.).
Οι αρχαίοι Μακεδόνες συμμετείχαν στην παραγωγή και καλλιέργεια της κλασικής και αργότερα της ελληνιστικής τέχνης. Όσον αφορά τις εικαστικές τέχνες, παρήγαγαν τοιχογραφίες, ψηφιδωτά, γλυπτά και διακοσμητικές μεταλλοτεχνίες. Οι παραστατικές τέχνες της μουσικής και τα ελληνικά θεατρικά δράματα εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα, ενώ διάσημοι θεατρικοί συγγραφείς όπως ο Ευριπίδης ήρθαν να ζήσουν στη Μακεδονία. Το βασίλειο προσέλκυσε επίσης την παρουσία φημισμένων φιλοσόφων, όπως ο Αριστοτέλης, ενώ οι γηγενείς Μακεδόνες συνέβαλαν στον τομέα της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας, ιδίως της ελληνικής ιστοριογραφίας. Οι αθλητικές και ψυχαγωγικές τους δραστηριότητες περιλάμβαναν κυνήγι, αγώνες δρόμου και αρματοδρομίες, καθώς και γλέντια και ποτά σε αριστοκρατικά συμπόσια.