Αυτοκρατορία των Καρολιδών
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Αυτοκρατορία των Καρολιδών (ή και Καρολίγγεια Αυτοκρατορία) (800–888) ήταν μία μεγάλη αυτοκρατορία στη δυτική και κεντρική Ευρώπη κατά τις αρχές του Μεσαίωνα. Ήταν το τελικό στάδιο στην ιστορία του βασιλείου των Φράγκων του Πρώιμου Μεσαίωνα, το οποίο κυβερνούσε η Δυναστεία των Καρολιδών. Το μέγεθος της αυτοκρατορίας στο απόγειό της περίπου το 800, ήταν 1.112.000 χλμ2, με πληθυσμό μεταξύ 10 και 20 εκατομμυρίων[1].
Αυτοκρατορία των Καρολιδών (800 - 888) | |
---|---|
Μετς, Άαχεν | |
Μοναρχία | |
Ιστορική εποχή Στέψη του Καρλομάγνου Διαίρεση Θάνατος του Καρόλου του Παχύ | Μεσαίωνας 800 843 888 |
• Σύνολο | 1.112.000 km2 |
Πληθυσμός • Εκτίμηση 800 • Πυκνότητα | 15.000.000 13,5 κατ./km2 |
Με τη διάσπασή της το 843, αντιπροσωπεύει επίσης τα πρώτα στάδια της ιστορίας του Βασιλείου της Γαλλίας και του Βασιλείου της Γερμανίας, τα οποία κατά τον Ύστερο Μεσαίωνα θα αναδεικνυόταν ως οι ισχυρές μοναρχίες της ηπειρωτικής Ευρώπης, Η Γαλλία υπό τη Δυναστεία των Καπετιδών και η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, και κατ’ επέκταση οι πρόδρομοι των σύγχρονων κρατών της Γαλλίας και Γερμανίας. Η αρχή της Καρολίγγειας εποχής σηματοδοτείται από τη στέψη του Καρλομάγνου, ή Κάρολος ο Μέγας, από τον Πάπα Λέοντα Γ΄ τα Χριστούγεννα του 800, και το τέλος της με το θάνατο του Κάρολου του Παχύ[2]. Καθώς ο Καρλομάγνος και οι πρόγονοί του υπήρξαν ηγεμόνες του Φραγκικού βασιλείου παλιότερα (ο παππούς του Κάρολος Μαρτέλος ουσιαστικά είχε ιδρύσει την αυτοκρατορία κατά τη διάρκεια της ζωής του, και ο πατέρας του, Πεπίνος ο Βραχύς ήταν ο πρώτος Βασιλιάς των Φράγκων), η στέψη δεν εγκαθίδρυε ουσιαστικά μια νέα αυτοκρατορία "Φραγκικά Βασίλεια" ή "Φραγκικό Στέμμα" για να αναφερθούν στις περιοχές της σημερινής Γαλλίας και Γερμανίας μεταξύ του 5ου και 9ου αιώνα.