Βρογχίτιδα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η βρογχίτιδα είναι η λοίμωξη των βρόγχων (αεραγωγοί μεγάλου και μεσαίου μεγέθους) του πνεύμονα.[1] Στα συμπτώματα συμπεριλαμβάνονται ο παραγωγικός βήχας ( με βλέννα ), ο συριγμός , η δύσπνοια και η δυσφορία στο στήθος.[1] Η Βρογχίτιδα χωρίζεται σε δύο τύπους: την οξεία και τη χρόνια βρογχίτιδα.[1]
Βρογχίτιδα | |
---|---|
Η εικόνα Α δείχνει την τοποθεσία των πνευμόνων και των βρόγχων. Η εικόνα Β είναι μια μεγέθυνση ενός φυσιολογικού βρόγχου. Η Εικόνα C είναι μια μεγέθυνση ενός βρόγχου ασθενούς με βρογχίτιδα. | |
Ειδικότητα | πνευμονολογία |
Ταξινόμηση | |
ICD-10 | J20-J21, J42 |
ICD-9 | 466, 491, 490 |
DiseasesDB | 29135 |
MedlinePlus | 001087 |
eMedicine | article/807035 article/297108 |
MeSH | D001991 |
Η οξεία βρογχίτιδα χαρακτηρίζεται από βήχα ,ο οποίος διαρκεί περίπου τρεις εβδομάδες.[2] Πάνω από το 90% των περιπτώσεων η αιτία είναι μία λοίμωξη από ιό.[2] Αυτοί οι ιοί διασπείρονται στον αέρα όταν ένα άτομο βήχει ή μπορεί να μεταφέρονται από άτομο σε άτομο με άμεση επαφή. Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν την έκθεση σε προϊόντα καπνού, σε στάχτη, και άλλους ρύπους της ατμόσφαιρας.[1] Ένας μικρός αριθμός περιπτώσεων οφείλεται στα υψηλά επίπεδα αέριων ρύπων ή βακτηρίων όπως το Μυκόπλασμα της πνευμονίας ή η Μπορντετέλα του κοκκύτη.[2][3] Η θεραπεία της οξείας Βρογχίτιδας τυπικά αποτελείται από ξεκούραση, χορήγηση παρακεταμόλης, και μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φάρμακων.[4][5]
Η «χρόνια βρογχίτιδα» όπως και το «εμφύσημα» είναι παλαιότεροι όροι που χρησιμοποιούνται για διάφορους τύπους ΧΑΠ.[6][7] Ο όρος «χρόνια βρογχίτιδα» εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για τον ορισμό ενός παραγωγικού βήχα ο οποίος υπάρχει για τουλάχιστον τρεις μήνες κάθε χρόνο, για διάστημα δύο ετών.[8]
Η χρόνια βρογχίτιδα ορίζεται ως ένας παραγωγικός βήχας που κρατά από τρεις εβδομάδες έως δύο χρόνια.[9] Οι περισσότεροι ασθενείς με χρόνια βρογχίτιδα πάσχουν από χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια.[10] Το κάπνισμα είναι η πιο κοινή αιτία, μαζί και με άλλους παράγοντες όπως η μόλυνση του αέρα και διάφορα γονίδια, οι οποίοι δεν είναι τόσο σημαντικοί όσο το κάπνισμα.[11] η θεραπεία αποτελείται από την διακοπή του καπνίσματος, τον εμβολιασμό, την πνευμονική αποκατάσταση και συχνά την χορήγηση εισπνεόμενων βρογχοδιασταλτικών και κορτικοστεροειδών.[12] Ορισμένοι ασθενείς μπορεί να ωφεληθούν από την μακροπρόθεσμη οξυγονοθεραπεία είτε την μεταμόσχευση πνευμόνων.[12]
Η οξεία βρογχίτιδα είναι μια από τις πιο συχνές ασθένειες.[4][13] Περίπου το 5% των ενηλίκων έχουν βρογχίτιδα και περίπου το 6% των παιδιών έχει πάθει τουλάχιστον ένα επεισόδιο μέσα σε ένα χρόνο.[14][15] Το 2010, 329 εκατομμύρια άτομα ή κοντά στο 5% του πληθυσμού είχε προσβληθεί από χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια.[16] Το 2013, αυτή η ασθένεια οδήγησε σε 2,9 εκατομμύρια θανάτους.[17]