Γκάουτσο
κάτοικος των νοτιοαμερικάνικων πάμπα / From Wikipedia, the free encyclopedia
H λέξη γκάουτσο (ισπανικά: gaucho, Ισπανικά: ˈɡautʃo) ή γκαούτσο (πορτογαλικά: gaúcho, Πορτογαλικά: ɡaˈuʃo) είναι μια έννοια με πολλές σημασίες ανάλογα με την εποχή και την λαογραφία των χωρών της Νότιας Αμερικής. Παλαιότερα, γκάουτσο ήταν "αυτός που κατά τον 18ο και 19ο αιώνα, κατοικούσε στην Αργεντινή, στην Ουρουγουάη και στην πολιτεία της Βραζιλίας Ρίο Γκράντε ντο Σουλ".[1] Σήμερα το νόημα της λέξης γκάουτσο στην Αργεντινή και στην Ουρουγουάη έχει διαφοροποιηθεί και αποτελεί τον κάτοικο της ενδοχώρας που ασχολείται με την αγελαδοτροφία με παραδοσιακές μεθόδους".[2] Επειδή ιστορικά οι γκάουτσο ήταν φημισμένοι ότι ήταν γενναίοι άνθρωποι, αν και απείθαρχοι, η λέξη σήμερα χρησιμοποιείται επίσης για να περιγράψει μεταφορικά «τον ευγενή, τον γενναίο και τον γενναιόδωρο»,[3] καθώς επίσης αυτόν που οι ικανότητες του αναγνωρίζονται με την έννοια ότι «μπορεί να καταφέρεται με τα πάντα».[4] Στα πορτογαλικά, ο γκαούτσο (με τονισμό στη παραλήγουσα), είναι ο κάτοικος των πεδιάδων του Ρίο Γκράντε ντο Σουλ ή των πάμπα της Αργεντινής με καταγωγή από Ευρωπαίο και [Αμερ]ινδή γυναίκα που ο ίδιος αφιερώνεται στον χειρισμό του λάσου και στην αύξηση του αριθμού των βοειδών και των αλόγων του"[5] και στη Βραζιλία έχει επίσης αποκτήσει μετωνυμική σημασία, που περιλαμβάνει κάθε πολίτη του Ρίο Γκράντε ντο Σουλ, ακόμα και τον αστό κάτοικο της περιοχής.[6] Με μια απλουστευμένη έννοια, μπορεί να αναφέρεται στον νομαδικό, συχνά απείθαρχο, κάτοικο των πεδιάδων της Αργεντινής, της Ουρουγουάης και της Βραζιλίας. Σε τρέχουσα χρήση, μπορεί να προσδιορίσει το αγροτικό εργατικό πληθυσμό της περιοχής της Νότιας Αμερικής.[7]
Η έννοια του γκάουτσο θα μπορούσε να ταυτιστεί με πολλές αμερικανικές αργοτικές κοινωνίες του 19ου αιώνα, όπως των αγελαδοτρόφων «καουμπόι» της Βόρειας Αμερικής (βακέρο (vaquero στα ισπανικά), οι Xιλιανοί ουάσο (huaso), οι Βενεζουελάνοι και Κολομβιανοί λανέρο (llanero), οι Χαβανέζοι πανιόλο και οι Μεξικανοί τσάρο. Αποτελεί τμήμα της λαογραφίας της Ουρουγουάης και της Αργεντινής. Η ζωή τους γίνεται αντικείμενο θαυμασμού και έμπνευσης. Λογοτεχνικοί ήρωες και θρύλοι που εμπνεύουν Νοτιοαμερικανούς συγγραφείς.