Γλαύκος του Σισύφου
From Wikipedia, the free encyclopedia
Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία και στην Ρωμαϊκή μυθολογία ο Γλαύκος (το όνομα του μεταφράζεται ως "γκριζωπό μπλε") ήταν γιος και διάδοχος του ιδρυτή της Εφύρας Σίσυφου, οι μύθοι τον συνδέουν με τον βίαιο θάνατο του σε Ιππασία. Ήταν βασιλιάς της Κορίνθου, ο Αισχύλος τον χρησιμοποιεί στην τραγωδία του "Γλαύκος στις Πότνιαι", τμήματα της διασώζουν οι Πάπυροι της Οξυρρύγχου.[3][4][5] Η μητέρα του Μερόπη ήταν κόρη του Άτλαντα, η μοναδική από τις Πλειάδες που παντρεύτηκε θνητό.[6][7][8] Ο Σίσυφος προσπάθησε να τακτοποιήσει τον γάμο του με την Μεταμόρφωση Μήστρα, κόρη του Ερυσίχθονα αλλά παρά τα μεγάλα δώρα ο γάμος δεν έγινε λόγω της απαγωγής της σε ένα νησί από τον Ποσειδώνα.[9][10] Ο Γλαύκος παντρεύτηκε τελικά την Ευρυμήδη.[11][12] Ο Δίας του δήλωσε ότι δεν θα κάνει παιδί λόγω της ασέβειας που έδειξε στην Αφροδίτη (μυθολογία). Ο γιος που απέκτησε με την Ευρυμήδη Βελλεροφόντης ακούγεται ότι είχε πραγματικό πατέρα τον Ποσειδώνα.[13][14][15] Στην Ιλιάδα ωστόσο ο Όμηρος καταγράφει τον Βελλεροφόντη σαν γιο του Γλαύκου.[16] Ο Ποσειδώνας σχετίζεται με τα άλογα και ο Βελλεροφόντης οδηγούσε το διάσημο άλογο Πήγασο. Με την σύζυγο του ο Γλαύκος απέκτησε τον Αλκιμένη (Δηλιάδην ή Πειρήνα) που σκοτώθηκε σε ατύχημα από τον διάσημο αδελφό του.[17] Ο Γλαύκος διαδέχθηκε τον πατέρα του Σίσυφο στον θρόνο της Εφύρας, την πόλη που έγινε γνωστή τα νεότερα χρόνια σαν Κόρινθος.
Γλαύκος του Σισύφου | |
---|---|
Πληροφορίες ασχολίας | |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Ευρυνόμη |
Τέκνα | Αλκιμένης Βελλεροφόντης[1][2] Δηλιάδης Χρυσάωρ |
Γονείς | Σίσυφος[1] και Μερόπη[1] |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | βασιλιάς της Κορίνθου |
δεδομένα |
Ο Γλαύκος του Ιππολόχου που αναφέρεται στην Ιλιάδα είναι απόγονος του μέσω του γιου του Βελλεροφόντη που μετανάστευσε στην Λυκία.[18] Ο Γλαύκος πήρε μέρος στις επιθανάτιες τελετές και αθλητικούς αγώνες που διοργάνωσε στη μνήμη του Πελία ο γιος του Άκαστος, στους οποίους έλαβαν μέρος οι άριστοι από τους Έλληνες ήρωες της εποχής που συμμετείχαν στην Αργοναυτική εκστρατεία, τα περίφημα «Άθλα επί Πελία», τον νίκησε ο Ιόλαος.[19] Ένα θραύσμα από την τραγωδία του Αισχύλου δείχνει ότι πέθανε σε ατύχημα με το άλογο του, το πιθανότερο πέθανε στην αρματοδρομία.[20] Ο Παυσανίας γράφει ότι ο Ταράξιππος λατρευόταν στα Ίσθμια με την μορφή του Γλαύκου επειδή σκοτώθηκε με τα άλογα του στην διάρκεια ταφικών αγώνων.[21] Κατά μία εκδοχή τον κατασπάραξαν οι φοράδα του, που είχαν τρελαθεί πίνοντας από το νερό μιας μαγικής βρύσης. Μια παράδοση προσθέτει ότι ο θάνατός του οφειλόταν στην οργή της θεάς Αφροδίτης, επειδή ο Γλαύκος, για να κάνει τις φοράδες του γρηγορότερες, τις εμπόδιζε να ζευγαρώσουν, πράγμα που θύμωσε τη θεά του έρωτα. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή ο Γλαύκος ήπιε κάποτε από μια βρύση που το νερό της βοηθούσε να γίνει αθάνατος όποιος το έπινε, αλλά κανένας δεν πίστευε στη μετατροπή του Γλαύκου σε αθάνατο. Για να πείσει τους ανθρώπους, ο Γλαύκος έπεσε στη θάλασσα, με αποτέλεσμα να μεταμορφωθεί σε θαλάσσια θεότητα. Κάθε θαλασσινός που τον αντίκρυζε πέθαινε αμέσως. Βλ. και Γλαύκος ο Ανθηδόνιος.