Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας
Αυτοκράτορας της Γερμανίας και Βασιλιάς της Πρωσίας / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Γουλιέλμος Β΄ (γερμανικά: Wilhelm II., 27 Ιανουαρίου 1859 - 4 Ιουνίου 1941) ήταν ο τελευταίος Γερμανός Αυτοκράτορας (γερμ.: Κάιζερ) και Βασιλιάς της Πρωσίας (15 Ιουνίου 1888-9 Νοεμβρίου 1918). Παρά την εξέλιξη της Γερμανικής Αυτοκρατορίας ως μίας Μεγάλης Δύναμης με την οικοδόμηση ενός ισχυρού ναυτικού, οι άκομψες δημόσιες δηλώσεις του και η ανταγωνιστική εξωτερική πολιτική και θεωρούνται από πολλούς ως μία από τις υποκείμενες αιτίες που οδήγησαν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο ίδιος αναγκάστηκε να παραιτηθεί, τερματίζοντας έτσι την μακραίωνη βασιλεία του Οίκου του Χοεντσόλλερν.[1][2][3]
Γουλιέλμος Β΄ | |
---|---|
Γερμανός Αυτοκράτορας Βασιλιάς της Πρωσίας | |
Περίοδος | 15 Ιουνίου 1888 - 9 Νοεμβρίου 1918 |
Προκάτοχος | Φρειδερίκος Γ΄ |
Διάδοχος | Φρίντριχ Έμπερτ (ως Πρόεδρος της Γερμανίας) |
Γέννηση | 27 Ιανουαρίου 1859 Παλάτι του Διαδόχου, Βερολίνο |
Θάνατος | 4 Ιουνίου 1941 (82 ετών) Έπαυλη Ντορν, Ντορν |
Τόπος ταφής | Έπαυλη Ντορν, Ντορν |
Σύζυγος | Αυγούστα Βικτωρία του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν (1881-1921) Ερμίνε Ρόις του Γκράιτς (1922-1941) |
Επίγονοι | Γουλιέλμος Άιτελ Φρειδερίκος Αδαλβέρτος Αύγουστος Γουλιέλμος Όσκαρ Ιωακείμ Βικτωρία Λουίζα |
Πλήρες όνομα | |
Φρειδερίκος Γουλιέλμος Βίκτωρ Αλβέρτος | |
Οίκος | Χοεντσόλλερν |
Πατέρας | Φρειδερίκος Γ´ της Γερμανίας |
Μητέρα | Βικτωρία του Ηνωμένου Βασιλείου |
Θρησκεία | Λουθηρανισμός |
Υπογραφή | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Ο Γουλιέλμος Β΄ ήταν γιος του Φρειδερίκου Γ´ της Γερμανίας και της Βικτωρίας του Ηνωμένου Βασιλείου.[4] Ο πατέρας του ήταν γιος του Γουλιέλμου Α΄ και η μητέρα του ήταν η μεγαλύτερη κόρη της Βικτωρίας του Ηνωμένου Βασιλείου.[5] Ο παππούς του Γουλιέλμου Β΄, Γουλιέλμος Α΄, απεβίωσε τον Μάρτιο του 1888. Ο πατέρας του Φρειδερίκος Γ΄ έγινε αυτοκράτορας, αλλά πέθανε μόλις 99 ημέρες μετά την άνοδό του στο θρόνο. Έτσι, ο Γουλιέλμος Β΄ ανέβηκε στο θρόνο του Δευτέρου Ράιχ το 1888, χρονιά που έμεινε γνωστή ως Έτος των Τριών Αυτοκρατόρων.[6][7]
Τον Μάρτιο του 1890, ο Γουλιέλμος Β΄ απέλυσε τον πανίσχυρο και για πολλά έτη Καγκελάριο της Γερμανικής Αυτοκρατορίας, Όττο φον Μπίσμαρκ, αναλαμβάνοντας τον άμεσο έλεγχο της πολιτικής του έθνους του. Εγκαινίασε την λεγόμενη «Νέα Πορεία» με σκοπό να εδραιώσει την ιδιότητα της Γερμανίας ως μίας ηγετικής παγκόσμιας δύναμης. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, η Γερμανική Αποικιακή Αυτοκρατορία απέκτησε εδάφη στην Κίνα και τον Ειρηνικό Ωκεανό (όπως ο Κόλπος Κιάουτσου, τα Νησιά Βόρειες Μαριάνες και οι Καρολίνες Νήσοι) και έγινε η σημαντικότερη βιομηχανική χώρα της ηπειρωτικής Ευρώπης.[8] Ωστόσο, ο Γουλιέλμος συχνά υπονόμευε την πρόοδο αυτή, κάνοντας απρόσεκτες δηλώσεις και εξαπολύοντας απειλές προς άλλες, χώρες χωρίς προηγουμένως να έχει συμβουλευτεί τους υπουργούς του. Η Βρετανία εξελίχθηκε σε κύριο εχθρό της Γερμανίας όταν ο Κάιζερ ξεκίνησε μια μαζική αναβάθμιση του Αυτοκρατορικού Γερμανικού Ναυτικού. Στις αρχές του 20ου αιώνα η Γερμανία είχε μόλις δύο σημαντικούς συμμάχους: την Αυστροουγγαρία και την παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία.[9][10]
Κατά τη διάρκεια της Κρίσης του Ιουλίου του 1914, ο Γουλιέλμος εγγυήθηκε στρατιωτική υποστήριξη στην Αυστροουγγαρία, κάτι που αποτέλεσε μία από τις αφορμές για τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια είχε διαμορφωθεί μια κατ΄ουσίαν στρατιωτική δικτατορία, υπό την ηγεσία του Γουλιέλμου Β΄, που καθόριζε την εθνική πολιτική για το υπόλοιπο μέρος του Πολέμου. Παρά το γεγονός ότι η Γερμανία βγήκε νικήτρια στον πόλεμο εναντίον της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και απέκτησε σημαντικά εδαφικά κέρδη στην ανατολική Ευρώπη, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει όλες τις κατακτήσεις της μετά από την ήττα που σημείωσε στο Δυτικό Μέτωπο το φθινόπωρο του 1918. Έχοντας χάσει την υποστήριξη του στρατού της χώρας και πολλών από τους υπηκόους του, ο Γουλιέλμος αναγκάστηκε να παραιτηθεί κατά την Γερμανική Επανάσταση του 1918-1919.[11] Η Επανάσταση κατήργησε τη μοναρχία και δημιούργησε ένα ασταθές δημοκρατικό καθεστώς, που έμεινε γνωστό ως Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Ο Γουλιέλμος εγκαταστάθηκε στην Ολλανδία, όπου απεβίωσε εκεί το 1941, κατά τη διάρκεια της κατοχής της Ολλανδίας από τη Ναζιστική Γερμανία.[12][13]