![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fe/3_vinyl_singles.jpg/640px-3_vinyl_singles.jpg&w=640&q=50)
Δίσκος γραμμοφώνου
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο δίσκος ή πλάκα γραμμοφώνου, είναι ένα αναλογικό μέσο αποθήκευσης ήχου κατασκευασμένο από βινύλιο.
![]() |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Τα δεδομένα του ήχου είναι αποθηκευμένα πάνω σε μια σπειροειδή αυλάκωση η οποία ξεκινά από την άκρη του δίσκου καταλήγοντας στο κέντρο αυτού. Τα τοιχώματα της αυλάκωσης είναι αναλογικά χαραγμένα σε σχέση με τη συχνότητα και το πλάτος κύματος του ήχου.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fe/3_vinyl_singles.jpg/640px-3_vinyl_singles.jpg)
Για την αναπαραγωγή τοποθετείται ακίδα (βελόνα) στην αυλάκωση και περιστρέφεται ο δίσκος. Η μετατροπή των ιχνών σε ήχο μπορεί να γίνει απλά μηχανικά μέσω μεμβράνης και χωνιού, ή - όπως γίνεται σήμερα - με ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά μέσα. Το είδος του δίσκου χαρακτηρίζεται κυρίως από το μέγεθός (12, 10, 7 ιντσών) και την ταχύτητα περιστροφής του σε 33 στροφών, 45 στροφών ή 78 στροφών ανά λεπτό (rpm).
Ο δίσκος ήταν το κύριο μέσο μουσικής καταγραφής και αναπαραγωγής κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα. Αντικατέστησε τον φωνογραφικό κύλινδρο στη δεκαετία του 1920, ενώ από την δεκαετία του 1990 η χρήση του περιορίστηκε, λόγω της μεταστροφής της αγοράς στους ψηφιακούς δίσκους (CD).